Mariusz Blaszczak bewandelt een beschamende weg in het geval van zwaargewonde veteranen

[Pieszyce]

Mariusz Blaszczak bewandelt een beschamende weg in het geval van zwaargewonde veteranen
[COMMENTAAR].

Marcin Wyrw
Edyta Żemła
17 november 2023

Er zijn geen woorden in het vocabulaire van beschaafde mensen voor de manier waarop het Ministerie van Defensie omgaat met een handvol van de meest ernstig gewonde militaire veteranen van buitenlandse missies in het buitenland. Sinds we ons met dit probleem bezighouden, is minister van Defensie Mariusz Blaszczak erin geslaagd om zijn publieke verklaring over hen te breken. Vandaag heeft hij weer een wrede stap gezet in de zaak van de veteranen.

Al jaren houden we ons bezig met het probleem van de zwaargewonde veteranen van Poolse missies in het buitenland en hun strijd met het ministerie van Defensie voor een eerlijke vergoeding van hun verwondingen.

Het gaat om slechts een handvol mensen die meer dan 100 procent van hun gezondheid hebben verloren tijdens militaire missies (ja, het klinkt vreemd, maar dat is de medische berekening). Dit zijn mensen met gebroken ruggengraat, ontbrekende ledematen, ernstige verwondingen aan het zenuwstelsel, uitgebreide brandwonden, verlies van gezichtsvermogen, ernstige posttraumatische stress.... de lijst gaat maar door.

Dit handjevol veteranen vecht al jaren in de rechtszaal om een eerlijke compensatie te krijgen van het Ministerie van Defensie. Ze hebben al de ultieme prijs in termen van hun gezondheid betaald voor het dienen van hun land en zouden op alle mogelijke manieren door de staat erkend moeten worden. In plaats daarvan moeten ze worstelen om van één op één rond te komen in intensieve revalidatie.

Deze mensen zitten niet te springen om staatskassen om riante herenhuizen voor zichzelf te bouwen of op exclusieve vakanties naar de Bahama's te gaan. Hun verwondingen zijn zo ernstig en vereisen zoveel medische behandeling dat het geld dat ze van het Ministerie van Defensie kregen als gevolg van hun verwondingen in de oorlog genoeg was voor hun eerste twee tot drie jaar behandeling.

Na onze publicaties begonnen deze mensen eindelijk te winnen in de rechtszaken tegen het ministerie van Defensie. Maar wat heeft dat voor zin als de vertegenwoordigers van het ministerie tot het uiterste in beroep gaan tegen elke uitspraak, waardoor de rechtszaken, en daarmee de uitbetaling van de vergoedingen die nodig zijn voor de behandeling, nog jaren voortduren. Jaren die bepalend zijn voor de voortdurend verslechterende gezondheid van veteranen.

De beloften van minister Blaszczak aan het publiek

Na onze volgende publicaties kondigde minister van Defensie Mariusz Blaszczak uiteindelijk op Twitter aan dat het uitgangspunt van de verjaringstermijn - die toen werd toegepast op veteranen - "niet moet worden toegepast". Hij voegde eraan toe: "Ik verklaar de medewerking van het ministerie in deze zaak. Geen van de getroffen veteranen zal zonder hulp komen te zitten".

De minister publiceerde zijn verklaring in april 2019 en al in juli van datzelfde jaar beriepen vertegenwoordigers van Defensie zich voor de rechter op precies hetzelfde uitgangspunt van de verjaring in een rechtszaak met een van de veteranen. Als gevolg daarvan verloor de veteraan de rechtszaak.

In reactie op dat vonnis zei de voormalige chef van de generale staf van het Poolse leger, Gen. Mieczysław Gocuł: "Dit is een schande en schande voor de Poolse staat". Blijkbaar niet voor minister Blaszczak.

Veteranen beginnen hun rechtszaken tegen het ministerie van Defensie steeds vaker te winnen voor de rechtbank, maar het ministerie blijft in elk van deze zaken in beroep gaan. Het gevolg is dat de veteranen, in plaats van zich in alle rust op hun gezondheid te kunnen concentreren, de rechtbanken afgaan om te bewijzen dat ze geen kamelen zijn.

Een van de meest flagrante zaken is die van Franciszek Jurgielewicz.

De zaak van Franciszek Jurgielewicz

Sergeant Franciszek Jurgielewicz had militaire dienst tijdens de 7e shift van het Poolse militaire contingent in Afghanistan. Op 15 mei 2010, in de buurt van de stad Moqur, werd een Rosomak pantserwagen op wielen, waarvan sergeant Jurgielewicz de commandant was, aangevallen door rebellen met zwaar vuur van granaatwerpers.

Als gevolg van de aanval liep sergeant Jurgielewicz een aantal verwondingen op: artsen amputeerden zijn rechterbeen; zijn linkerbeen is ook gehandicapt door de vele stukjes granaatscherf die erin achterbleven. De soldaat liep aanzienlijke schade op aan zijn gezichtsvermogen in beide ogen en ook ernstige posttraumatische stress. De primaire behandeling duurde 28 maanden. De pijn van de amputatie en de operaties was zo groot dat de soldaat steeds hogere doses morfine moest nemen.

Sgt. Jurgielewicz ondergaat nog steeds behandeling en revalidatie en gebruikt veel medicatie, waaronder psychotrope medicijnen. Zijn blijvende invaliditeit is 100 procent en, zoals de Militaire Medische Commissie heeft bepaald, heeft hij "permanente of langdurige zorg of hulp" nodig. De kwestie van zorg en bijstand wordt bemoeilijkt door het feit dat zijn relatie de trauma's van de oorlog niet heeft doorstaan. Op dit moment woont Sgt Jurgielewicz alleen en is hij afhankelijk van betaalde hulp van andere mensen.

De zaak van Franciszek Jurgielewicz loopt al sinds 2013. In 2014. De rechtbank wees zijn eisen af, maar het Hof van Beroep vernietigde die uitspraak en gelastte een nieuw proces. Het daaropvolgende proces bij de rechtbank duurde maar liefst acht jaar, met vijf deskundigen en talloze commentaren van MON op hun meningen.

In juni van dit jaar schreven we dat de veteraan na jaren van rechtszaken eindelijk een overwinning had behaald. Het gerechtshof in Warschau kende hem 600.000 złoty schadevergoeding toe en 353.000 złoty rente vanaf 2015, toen het Hof van Beroep in Warschau oordeelde dat gewonde veteranen recht hadden op eerlijk geld voor hun verwondingen.

Omdat dit een uitspraak in eerste aanleg was, deed de advocaat van de veteraan, advocaat Piotr Slawek, via ons destijds een beleefd verzoek aan de minister: "We doen een beroep op minister Blaszczak om niet in beroep te gaan tegen het vonnis van vandaag en de soldaat de vandaag toegekende schadevergoeding met rente uit te betalen. Elke andere beslissing zal de zwaargewonde veteraan opnieuw vernederen en volledig onbegrijpelijk voor hem zijn. Al 10 jaar lang doen we herhaaldelijk een beroep op het Ministerie van Defensie om schikkingsgesprekken aan te gaan met zwaargewonde veteranen, ook de rechtbanken die veteranenzaken beoordelen doen een beroep op de minister voor een schikking, maar het antwoord is altijd nee geweest. Bij de rechtbanken lopen nog verschillende zaken van zwaargewonde veteranen tegen Defensie in verschillende stadia. Ook in deze zaken moeten discussies worden gevoerd en uiteindelijk passende schikkingen worden getroffen. Het kan niet zo zijn dat het Ministerie van Defensie, dat over een jaarlijks budget van vele miljarden złoty beschikt, zich onttrekt aan het rechtzetten van de grieven van diegenen die hun gezondheid hebben gegeven in dienst van het land."

Vandaag hebben we vernomen dat het verzoek van de veteraan en zijn advocaat door de minister is genegeerd. Op 16 november werd het beroep van het Ministerie van Defensie tegen het voor Franciszek Jurgielewicz gunstige vonnis ingediend bij de rechtbank in Warschau.

"Zowel de heer Franciszek als ik hoopten dat de heer Blaszczak ook maar een greintje fatsoen zou tonen... tevergeefs... De heer Franciszek vecht al 10 jaar voor de rechtbank, zijn gezondheidstoestand is verschrikkelijk en verslechtert voortdurend, binnenkort zal hij niet meer in staat zijn om voor verdere hoorzittingen te verschijnen. Dit soort behandeling van een zwaargewonde man is gewoonweg verachtelijk," schreef de ontredderde advocaat van de veteraan ons.

Op dit moment hebben beide partijen in het geschil genoeg juridische middelen in handen om de rechtszaken nog jaren door te laten gaan. Franciszek Jurgielewicz is er steeds slechter aan toe. We willen niet eens raden op welke oplossing het ministerie van Defensie hoopt in deze zaak.

0,001 procent van het MON-budget

We begrijpen de koppigheid van minister Blaszczak met betrekking tot de kwestie van de zwaarst gewonde veteranen totaal niet. Om te begrijpen hoe onbeduidend de kosten zouden zijn voor het ministerie om hun claims gunstig af te wikkelen, is het nodig om te weten dat we momenteel vijf veteranen hebben (vier mannen en één vrouw) met 100 procent of meer gezondheidsschade die een vergoeding van het ministerie vragen. De begroting van het ministerie van Defensie bedroeg in 2023 97,4 miljard złoty.

 Als men voor elke veteraan een compensatie van 1 miljoen złoty zou accepteren, zou het ministerie 0,001 procent van zijn budget aan hen besteden. We hadden al geen hoop meer dat minister Blaszczak respect zou tonen voor deze veteranen. Maar - als we het vanuit een volledig cynisch standpunt bekijken - voor zo'n klein bedrag voor het ministerie van Defensie zou de minister zijn imago als sympathisant voor de gewonde soldaten aanzienlijk kunnen versterken, wat voor een politicus geen kleinigheid is.

Dit gebeurt echter niet. De koppigheid van de minister in de kwestie van de zwaargewonde veteranen blijft onbegrijpelijk. We vinden geen harde woorden genoeg om zijn houding te beschrijven. De enige die in ons opkomen zijn woorden die ongeschikt zijn voor publicatie in een serieus mediakanaal.

In het defensieministerie onder leiding van Mariusz Blaszczak zal deze groep veteranen noch gunst noch genade vinden. We vestigen onze hoop in deze zaak op de toekomstige minister van Defensie. We hopen dat deze zaak met spoed wordt opgelost. Veteranen verdienen beter dan jarenlange processen, vooral omdat de tijd niet in hun voordeel speelt.

Bron:  Onet przez Marcin Wyrw - Edyta Żemła      język po Polsku

[Pieszyce]

Zo'n minister, die zelf nooit in dienst is geweest, zou eens moeten voelen wat het is om een gehandicapte Veteraan te zijn. Hij zou eerst eens onder vijandelijk vuur moeten liggen, met links en rechts kogel inslagen, dan spreken ze meestal snel anders.

Er zou in MON een speciaal fonds moeten zijn om zulke veteranen te helpen. Men loopt anders het risico dat niemand zich meer voor een buitenlandse missie meldt.