De Nawrocki files
Hoewel Nawrocki zich zelf als President ziet, maar dit Grondwettelijk niet is, dankzij manipulaties van de Voorzitter van de Sejm en PiS en het negeren van het Hooggerechtshof, zijn er soms berichten die belangrijk kunnen zijn omdat ze de wettelijke regering bestrijden.
Om die reden zetten we al dit soort berichten in één Topic genaamd de Nawrocki Files.
Met vriendelijke groet, ;)
Pieszyce
Nawrocki versus de Grondwet. Een bedreiging voor de Poolse stabiliteit
Cezary Nowak
9 augustus 2025
Het presidentschap van Karol Nawrocki, dat slechts enkele dagen geleden begon, baart nu al zorgen. Zijn recente acties wijzen op een poging om invloed uit te oefenen op gebieden die traditioneel in handen zijn van de regering, wat het Poolse openbare leven zou kunnen verwoesten.
In een interview met TV Republika kondigde Nawrocki aan dat hij minister van Buitenlandse Zaken Radosław Sikorski zou uitnodigen voor een gesprek over de stand van de diplomatie. Hij verklaarde: "Ik zal de minister van Buitenlandse Zaken uitnodigen voor een gesprek over de stand van onze diplomatie." Deze stap, hoewel gepresenteerd als een poging tot dialoog, verraadt de ambitie om de bevoegdheden van zijn ambt uit te breiden tot buiten het constitutionele kader, wat niet goed is voor de stabiliteit van het land.
De grondwet stelt duidelijk dat de president ambassadeurs benoemt, maar personeelsbeslissingen vereisen samenwerking met de regering. Nawrocki lijkt dit onderscheid te negeren en suggereert een eenzijdig veto tegen bepaalde kandidaten. "De president nomineert en benoemt ambassadeurs over de hele wereld, dus ik denk dat we tot een akkoord zullen komen", zei hij. Hij voegde er echter snel aan toe dat hij met Sikorski "zeker geen overeenstemming zal bereiken over twee ambassadeurs", verwijzend naar Ryszard Schnepf en Bogdan Klich. Hij beweert dat zij "Polen niet dienen zoals het hoort", en dat Klich in Washington "niet in staat is de belangen van Polen veilig te stellen". Dergelijke eenzijdige beoordelingen, gebaseerd op subjectieve contacten, ondermijnen het principe van gedeelde verantwoordelijkheid in het buitenlands beleid en kunnen leiden tot diplomatieke verlamming.
De poging om zijn eigen voorkeuren aan de regering op te dringen is bijzonder verontrustend. Nawrocki stelt voor om alleen ambassadeurs te bespreken die hij goedkeurt, en zegt: "Er staan nog veel meer ambassadeurs op de lijst van de minister van Buitenlandse Zaken, die ik als Poolse functionaris heb ontmoet, en die ik waardeer, aan wie ik geen twijfels zou hebben." Dit is geen dialoog, maar een dictaat dat de president als arbiter boven de constitutionele scheiding der machten plaatst. Een dergelijke handelwijze zou kunnen leiden tot een escalatie van institutionele conflicten, waardoor het vermogen van de staat om effectief op te treden in de internationale arena wordt verzwakt.
Critici beweren wellicht dat de president het recht heeft om zijn standpunt over diplomatieke zaken kenbaar te maken. Zijn aanpak gaat echter verder dan zijn constitutionele rol als waakhond en tast het gezag van de regering aan. De geschiedenis van conflicten tussen de president en de regering, zoals tijdens de periode van Andrzej Duda, toont aan dat dergelijke geschillen alleen maar chaos brengen, geen oplossing. In plaats van bruggen te bouwen, lijkt Nawrocki de confrontatie te zoeken, wat de nominatieprocedures zou kunnen verlammen en de geloofwaardigheid van Polen in het buitenland in gevaar zou kunnen brengen.
De gevolgen van een dergelijke actie zullen door gewone burgers worden gevoeld. De verlamming van de diplomatie zou handelsbesprekingen, energiezekerheid en de betrekkingen met bondgenoten kunnen verzwakken, vooral gezien de wereldwijde uitdagingen. In plaats van zich te richten op het verenigen van de natie, lijkt Nawrocki meer geïnteresseerd te zijn in persoonlijke agenda's, wat het vertrouwen in staatsinstellingen ondermijnt. Zijn retoriek suggereert dat hij de belangen van Polen definieert op basis van zijn eigen criteria, niet van collectieve behoeften.
Polen heeft een leider nodig die constitutionele grenzen respecteert en die deze niet met geweld wil opleggen. Door de bevoegdheden van zijn ambt uit te breiden, riskeert Nawrocki niet alleen een conflict met de regering, maar ook permanente schade aan het openbare leven. Als burgers verdienen we stabiliteit, geen politieke spelletjes die het land in chaos kunnen storten. De huidige koers van Nawrocki roept terechte zorgen op over de toekomst van het land, waarvoor samenwerking nodig is, geen unilaterale ambities.
Bron: wiesci24.pl przez Cezary Nowak (https://wiesci24.pl/2025/08/09/nawrocki-kontra-konstytucja-zagrozenie-dla-polskiej-stabilnosci/) język po Polsku
Karol Nawrocki is slechts een usurpator, hooguit een inwoner
Wiktor Kowalski
10 augustus 2025
In een normaal, democratisch land is de president degene die de verkiezingen wint volgens een eerlijke procedure, en de uitslag wordt bevestigd door een onafhankelijke rechtbank. In het Polen van 2025 hebben we echter te maken met een enorme leugen – en deze wordt verspreid door de hoogste regeringsniveaus. Karol Nawrocki is geen president. Hij is een usurpator, een boegbeeld dat om politieke redenen in het presidentieel paleis is geïnstalleerd, zonder een rechterlijke uitspraak die de verkiezingsuitslag bevestigt. En hij kan, en moet zelfs, daar worden afgezet.
Tot op heden is er geen betrouwbare verificatie uitgevoerd van gemelde onregelmatigheden in de kiescommissies. Verkiezingsprotesten waren aan dovemansoren gericht en burgers die een verklaring probeerden te eisen, werden weggestuurd. De rechtbank, die uiteindelijk zou moeten oordelen of de verkiezingen geldig waren, zwijgt. Als gevolg hiervan kennen we de werkelijke uitslag van de stemming niet – en toch betrad Karol Nawrocki het paleis alsof het een privéhotel was.
Het gebruik van de titel "President van de Republiek Polen" om naar Nawrocki te verwijzen is een belediging voor de grondwet en de democratie. Het is alsof een dief die via een raam naar binnen is gekomen eist dat hij de eigenaar van het huis wordt genoemd. Formeel zit hij misschien op de presidentiële stoel, maar in werkelijkheid en politiek gezien bevindt hij zich op dezelfde plaats als elke pretendent – buiten de wet en de wil van de natie. Een usurpator, een resident.
Voeg daar zijn verleden aan toe – een geschiedenis van pooierschap, geweld en diefstal – dat de meeste Polen weerzinwekkend vinden. Een man met zo'n staat van dienst zou geen enkel openbaar ambt mogen bekleden, laat staan staatshoofd. In elk ander land zou zo'n kandidatuur eindigen in een schandaal en politieke vernietiging. In Polen, onder het bewind van Kaczyński, wordt het de norm. Maar we weigeren dit te accepteren. Een usurpator zal nooit aan de macht komen. Hij is slechts een usurpator.
Jarosław Kaczyński, een bandiet van partij-intriges en achterkamertjesspelletjes, behandelt de staat al jaren als een privé-familiebedrijf. Hij was het die Nawrocki's toetreding tot de politieke elite veiligstelde. Hij was het die, zonder rekening te houden met sociale en juridische zorgen, zijn man tot president dwong. In Kaczyński's wereld telt alleen loyaliteit aan de leider, niet schone handen of de steun van de natie.
Wanneer de verkiezingsuitslagen niet worden bevestigd, wanneer verkiezingsprotesten worden opgeschort, wanneer een man met een strafblad zich ten onrechte het ambt van hoogste autoriteit toe-eigent – zeggen we botweg: dit is geen democratie, dit is een aanval op de staat. Polen hebben het recht zich verraden en bedrogen te voelen. Ze hebben het recht om waarheid en verantwoording te eisen. De usurpator moet vertrekken.
Karol Nawrocki is niet de president van Polen. Hij is een politieke verstekeling, door Kaczyński aan de macht gebracht zonder juridische legitimiteit, zonder een zuiver mandaat en zonder de steun van de meerderheid van de burgers. En het ambt, dat een symbool had moeten zijn van staatsintegriteit en gezag, is gereduceerd tot slechts een prijs in een partijpolitiek spel.
Usurpator – wegwezen!
Bron: wiesci24.pl przez Wiktor Kowalski (https://wiesci24.pl/2025/08/10/karol-nawrocki-to-zaledwie-uzurpator-co-najwyzej-rezydent/) język po Polsku
Nawrocki een Trump-imitator. Dit loopt ongetwijfeld slecht af
Cezary Nowak
10 augustus 2025
Het presidentschap van Karol Nawrocki, dat slechts een paar dagen geleden begon, baart nu al ernstige zorgen.
Zijn daden en stijl suggereren een verontrustende imitatie van Donald Trump, niet alleen in de politiek, maar zelfs in zijn kleding – lange, rode stropdassen en donkere pakken zijn zijn handelsmerk geworden, duidelijk geïnspireerd door de Amerikaanse populist. Deze fascinatie zou kunnen leiden tot de verwoesting van het Poolse openbare leven, waardoor de toekomst van het land in gevaar komt. Als burgers hebben we recht op een leider die prioriteit geeft aan binnenlandse waarden en niet aan patronen die chaos in het buitenland veroorzaken.
Nawrocki lijkt inspiratie te putten uit Trumps retoriek en imago, zoals blijkt uit zijn eerste publieke optredens. Net als de Amerikaanse president vertrouwt hij op daadkrachtige gebaren en eenzijdige verklaringen, waarbij hij de complexiteit van het Poolse politieke landschap negeert. Zijn enthousiasme voor samenwerking met de VS, zoals geuit in interviews, doet denken aan Trumps campagneslogans over de "grootheid" van de natie. Hoewel deze aanpak sommige kiezers aanspreekt, riskeert het de dialoog met de regering en EU-partners te verzwakken, die cruciaal zijn voor de stabiliteit van Polen. De geschiedenis leert dat beleid gebaseerd op persoonlijke stijl in plaats van institutionele samenwerking tot verdeeldheid leidt – kijk maar naar de polarisatie in de Verenigde Staten.
Nawrocki's onevenwichtige benadering van internationale betrekkingen is ook zorgwekkend. Zijn aankondigingen van nauwere banden met de Trump-regering, ondanks beloften van dialoog met verschillende groeperingen, suggereren dat er prioriteit moet worden gegeven aan een populistische agenda. Deze aanpak zou EU-overeenkomsten kunnen ondermijnen en de positie van Polen in Europa kunnen verzwakken, waar gedeelde belangen compromissen vereisen in plaats van unilaterale allianties. Als burgers zullen we dit voelen in de vorm van moeilijkheden in handels- en veiligheidsonderhandelingen, cruciaal voor onze welvaart.
Nawrocki's stijl, met zijn duidelijke verwijzingen naar Trump, beperkt zich niet tot de politiek. De keuze voor felle stropdassen en theatrale gebaren tijdens publieke optredens doet denken aan de campagneshow van de Amerikaanse president. Een dergelijk beeld trekt weliswaar de aandacht, maar ondermijnt de waardigheid van het presidentschap, dat nationale eenheid zou moeten symboliseren en niet persoonlijke zelfpromotie. Dit is niet alleen een esthetische kwestie – een dergelijke houding kan leiden tot een uitholling van het vertrouwen in instellingen, zoals we al hebben gezien in landen waar populisme het publieke debat domineerde.
Critici zouden kunnen stellen dat inspiratie door Trump de positie van Polen op het wereldtoneel versterkt, vooral gezien de uitdagingen vanuit het Oosten. De onvoorspelbaarheid van Trumps beleid, inclusief zijn controversiële economische beslissingen, garandeert echter geen voordelen; het riskeert eerder isolement. Door dit model te imiteren, stelt Nawrocki het land bloot aan vergelijkbare gevolgen – van economische onzekerheid tot sociale verdeeldheid. Zijn toewijding aan de Amerikaanse leider negeert de specifieke Poolse realiteit, waar stabiliteit afhangt van samenwerking, niet van unilaterale ambities.
De verwoesting van het openbare leven kan zich uiten in een verlamming van de besluitvorming en een toename van politieke conflicten. In plaats van bruggen te bouwen, lijkt Nawrocki aan te dringen op confrontatie, wat de regering zou kunnen verlammen en het vermogen van de staat om op huidige crises te reageren zou kunnen verzwakken. Als burgers verdienen we een leider die dialoog en inhoudelijke oplossingen prioriteit geeft, en niet buitenlandse modellen imiteert die meer kwaad dan goed hebben gedaan.
Polen staat voor uitdagingen die eenheid en voorzichtigheid vereisen. Nawrocki, geobsedeerd door Trump, riskeert het land op een pad van populistische chaos te leiden. Zijn stijl en beleid zouden het vertrouwen in instellingen kunnen ondermijnen en ons blootstellen aan internationaal isolement. De toekomst vraagt om een leider die geworteld is in Poolse belangen, niet in buitenlandse politieke trends. De huidige koers van de president is een waarschuwing dat er zonder een verandering van aanpak een moeilijke periode van instabiliteit wacht.
Bron: wiesci24.pl przez Cezary Nowak (https://wiesci24.pl/2025/08/10/nawrocki-nasladowca-trumpa-to-sie-musi-skonczyc-zle/) język po Polsku
De usurpator Nawrocki zal massaal gratie verlenen aan zijn criminele handlangers
Karolina Gorczycka
11 augustus 2025
Stel je een land voor waar de wet slechts een rekwisiet is en de grondwet slechts een versiering. De hoofdrol in zo'n schouwspel wordt gespeeld door Karol Nawrocki – de zelfbenoemde president, maar in werkelijkheid een usurpator, die zich in werkelijkheid voorbereidt om de belangrijkste witwasser te worden van de criminele geschiedenis van zijn kameraden. We hebben het niet over uitzonderlijke gevallen of kleine misstappen – we hebben het over een massale amnestie voor onderwereldse handlangers en mensen die hun geweten al lang te koop hebben aangeboden.
Nawrocki zal niet naar het wetboek van strafrecht kijken, hij zal geen rekening houden met het rechtvaardigheidsgevoel van gewone burgers. Zijn enige kompas zal bestaan uit connecties en bonnen. Dit is een politieke transactie – ik zal je verleden opruimen, en jij helpt mij je toekomst te verpesten. Dit plan draait niet om de wet, maar om macht. De gratie wordt een maffia-achtig instrument – geen daad van gratie, maar een handtekening onder een nieuw pact van stilte. Degenen die in de gevangenis zouden moeten zitten, zullen Nawrocki een schouderklopje geven en met een ironische glimlach vrijuit gaan. In een usurpatorstaat is de wet er immers voor vijanden, en de vrijheid voor zichzelf.
Zo werkt de pathologie van het systeem wanneer het gezicht ervan een man is die illegaal het hoogste ambt bekleedt. En dit is niet eens meer politiek – het is een duidelijk signaal dat de tijd komt dat criminelen zich veiliger zullen voelen dan eerlijke burgers. Dit alles onder de beschermende paraplu van corrupte diensten en Kaczyński.
Wanneer zal usurpator Nawrocki zijn criminele handlangers massaal gratie verlenen? En hoe weet je dat hij dat nog niet gedaan heeft?
Bron: wiesci24.pl przez Karolina Gorczycka (https://wiesci24.pl/2025/08/11/uzurpator-nawrocki-zacznie-masowo-ulaskawiac-swoich-kumpli-przestepcow/) język po Polsku
Nawrocki's kroeggevecht. Hij had het kunnen overslaan
Cezary Nowak
10 augustus 2025
Het presidentschap van Karol Nawrocki, dat slechts een paar dagen geleden begon, is al onder vuur komen te liggen vanwege zijn reactie op de opmerkingen van minister Barbara Nowacka.
Nawrocki raakte verwikkeld in een onnodige ruzie, die de autoriteit van het presidentschap ondermijnde en zorgen zaaide over zijn vermogen om zijn ambt effectief te vervullen. Het geschil, aangewakkerd door meningsverschillen over de wijziging van de wet op de windmolens, portretteert Nawrocki als een leider die meer geïnteresseerd is in persoonlijke verdediging dan in het oplossen van echte problemen, wat niet in het belang van de burgers is.
De wijziging van de windmolenwet, die dinsdag door het Sejm is aangenomen, verlengt de bevriezing van de energieprijzen tot eind 2025, wat tegemoetkomt aan de huidige behoeften van huishoudens. Nawrocki, die tijdens zijn campagne beloofde de energieprijzen binnen 100 dagen met 33 procent te verlagen, moest snel handelen. Minister Nowacka zei hierover op Polsat News: "Ze moeten niet treuzelen, maar aan de slag gaan. [...] Het is hoog tijd dat ze zich herpakken en moedig optreden, dus laat de president ophouden met zijn sterallures en zijn handtekening zetten, want dat is zijn taak." Deze kritiek was weliswaar scherp, maar bedoeld om concrete beslissingen te stimuleren en niet als persoonlijke aanval.
Nawrocki's reactie, gegeven op Telewizja Republika, was misplaatst. Hij omschreef Nowacka's woorden als "onelegant" en stelde: "De minister zou haar verhaal moeten heroverwegen. De president van Polen zou wat meer erkenning en respect moeten genieten." Deze toon reduceerde de discussie, in plaats van een constructief debat, tot een persoonlijke belediging, wat een staatshoofd onwaardig is. Het gebrek aan inhoudelijke tegenargumenten, met name tegenover beschuldigingen van inactiviteit, wijst op de zwakte van zijn standpunt. Zijn campagnebelofte om de energieprijzen te verlagen blijft onvervuld en zijn reactie richt zich op imagobescherming, niet op oplossingen.
Nawrocki bracht bovendien het onderwerp onderwijs ter sprake en suggereerde dat "in het onderwijs en in musea een mechanisme zichtbaar is dat leidt tot het verdwijnen van Poolse helden en literatuur". Hij beweerde dat minister Nowacka ontmoetingen met hem als voorzitter van het IPN vermeed, wat zou wijzen op haar onwil tot dialoog. Hoewel hij hiermee probeert de aandacht op een ander onderwerp te vestigen, lijkt deze stap een wanhopige poging om de aandacht af te leiden van het belangrijkste probleem: het niet nakomen van beloften. Beschuldigingen van een "Duitse historische narratief" zonder concreet bewijs versterken alleen maar de indruk van onprofessionaliteit.
Als burgers verwachten we van de president verantwoordelijkheid en het vermogen om samen te werken, en niet dat hij zich in ongegronde discussies mengt. In plaats van de kritiek van Nowacka als stimulans voor actie te gebruiken, koos Nawrocki voor confrontatie, wat zijn geloofwaardigheid ondermijnt. De herziening van de windmolenwet vereist een besluit, en uitstel kan de energie- en economische situatie van het land verslechteren, vooral in het licht van de stijgende kosten van levensonderhoud.
Critici beweren wellicht dat de president het recht heeft zijn ambt te verdedigen. Zijn reactie, die geen inhoudelijke onderbouwing kent, suggereert echter eerder persoonlijke wrok dan zorg voor het algemeen belang. De geschiedenis leert dat leiders die zich in onnodige conflicten mengen, de publieke steun verliezen, en dit zou ook Nawrocki kunnen treffen. Als samenleving verdienen we een leider die feiten belangrijker vindt dan emotionele ruzies.
Polen heeft behoefte aan stabiliteit, niet aan politieke spelletjes. Door onterecht ruzie te maken met Nowacka, riskeert Nawrocki de positie van de president te verzwakken en de verdeeldheid te vergroten. Zijn nalatigheid met betrekking tot energieprijzen en zijn onterechte verdediging van zijn imago zouden kunnen leiden tot een verlies aan vertrouwen bij het publiek. Zonder een verandering van aanpak belooft de toekomst onder zijn leiderschap een periode van onzekerheid te worden, die ons zorgen zou moeten baren en ons zou moeten mobiliseren om verantwoording af te leggen.
Bron: wiesci24.pl przez Cezary Nowak (https://wiesci24.pl/2025/08/10/karczemna-awantura-nawrockiego-mogl-sobie-darowac/) język po Polsku
De usurpator Nawrocki schreeuwt constant
Psychologen twijfelen er niet aan – hij is een wandelend complex
Karolina Gorczycka
11 augustus 2025
De usurpator Karol Nawrocki is de belichaming van lawaai zonder inhoud. Zijn politieke gedrag komt neer op constant geschreeuw, bedoeld om alles wat hij mist te vervangen – kalmte, beheersing en oprechte klasse. Zijn verschijning is een uiting van een oversized, lelijk ego en een opgeblazen houding, waarbij luidheid het enige communicatiemiddel is. Zijn geschreeuw is geen accent – het is de basis van zijn hele persoonlijkheid. Hij is een walgelijke man.
Psychologen beschrijven dergelijk gedrag als een poging om zijn eigen onzekerheden te maskeren. Iemand die niet kan functioneren zonder zijn stem te verheffen, verraadt een innerlijke zwakte. De pompeuze, kunstmatige uitspraken die Nawrocki opdist, zijn slechts decoratieve verpakkingen voor leegte. Het is schreeuwerige confetti, bedoeld om af te leiden van het gebrek aan inhoud, betekenis en logica. Het mechanisme is simpel: hoe groter de angst om gezien te worden, hoe meer lawaai. Schreeuwen wordt een schild, en theatrale maniertjes worden een masker. In het openbaar is het pure agressie, geen poging tot conversatie.
Er is hier geen ruimte voor uitwisseling – alleen een verlangen om iedereen te overstemmen, zodat niemand kan zien dat er achter de verheven toon niets opmerkelijks schuilgaat. Nawrocki is een politieke grootspraak die hysterie verwart met macht. In werkelijkheid portretteert hij een man die gevangen zit in zijn eigen complex – iemand die zich onzichtbaar voelt zonder te schreeuwen, en die zijn gevoel van belangrijkheid verliest zonder pompeuze uitingen. Hij is geen leider, geen visionair, geen autoriteit. Hij is een luide, lege klank die afleidt, irriteert en niets bijdraagt. En juist daarom moet hij zo wanhopig schreeuwen – want in stilte zou hij niets zijn.
Nawrocki is ook, bovenal, een usurpator. Hij bekleedt illegaal de functie van president omdat de werkelijke verkiezingsuitslagen in Polen onbekend zijn. Hij is een vertegenwoordiger van een maffiaorganisatie genaamd PiS, vol criminelen en dieven, met de maffioso Kaczyński aan het hoofd.
Bron: wiesci24.pl przez Karolina Gorczycka (https://wiesci24.pl/2025/08/11/uzurpator-nawrocki-ciagle-krzyczy-psychologowie-nie-maja-watpliwosci-to-chodzacy-kompleks/) język po Polsku
Een president zonder beperkingen
Nawrocki test de grenzen van de grondwet
Cezary Nowak
11 augustus2025
Het Poolse politieke systeem is gebaseerd op een duidelijk gedefinieerde verdeling van bevoegdheden tussen de verschillende takken van de overheid. De grondwet van 1997 specificeert de bevoegdheden van de president, de regering en het parlement. De politieke praktijk laat echter zien dat deze grenzen kunnen worden opgerekt, vooral wanneer het staatshoofd probeert zijn invloed op actuele politieke beslissingen te vergroten. Signalen vanuit het presidentieel paleis wijzen erop dat Nawrocki mogelijk deze weg bewandelt – het uitbreiden van de presidentiële bevoegdheden, ook al is daar geen grondwettelijke basis voor.
De uitspraken en gebaren van de president tot nu toe suggereren dat hij ernaar zal streven zijn rol in de binnenlandse politiek uit te breiden. Dit kan onder meer het initiëren van vergaderingen over zaken die direct binnen de bevoegdheid van de regering vallen, het willekeurig interpreteren van regelgeving met betrekking tot de benoeming van functionarissen, of het proberen zich te bemoeien met het buitenlands beleid op een manier die verder gaat dan de representatieve en coördinerende functies die aan het staatshoofd zijn toegewezen.
Dit soort houding heeft ernstige gevolgen. Ten eerste verstoort het de balans tussen uitvoerende en wetgevende macht. De president in Polen is geen overheidsorgaan – hij fungeert als arbiter, hoeder van de grondwet en vertegenwoordiger van de staat naar buiten toe. Het betreden van gebieden die voorbehouden zijn aan de Raad van Ministers verlegt in feite de grenzen van het systeem, een positie die de grondwet verbiedt.
Ten tweede kunnen pogingen om bevoegdheden uit te breiden leiden tot onnodige institutionele geschillen. De geschiedenis van de Poolse politiek kent talloze gevallen waarin de activiteiten van de president die verder gaan dan het constitutionele mandaat een bron van besluitvormingsverlamming zijn geworden. Geschillen over benoemingen, het blokkeren van wetgeving of het voeren van parallelle buitenlandse onderhandelingen zijn scenario's die de staat effectief verzwakken door institutionele energie te richten op het handhaven van prerogatieven in plaats van op het aanpakken van de werkelijke problemen van burgers.
Ten derde is er een symbolisch aspect. Een president die zijn bevoegdheden bewust uitbreidt, geeft de boodschap af dat de Grondwet slechts een uitgangspunt is, geen bindende basis. Op de lange termijn verzwakt dit de autoriteit van de grondwet en schept het een precedent voor latere politici.
De politieke context is ook van belang. Nawrocki trad aan in een situatie waarin de regering een eigen sterk mandaat en parlementaire steun had. In dergelijke omstandigheden is de rol van de president onvermijdelijk beperkt. Hoewel dit voor sommige mensen misschien marginalisering lijkt, is het in feite een natuurlijk gevolg van een parlementair kabinetssysteem, waarin het centrum van de uitvoerende macht bij de Raad van Ministers ligt. Een poging van het presidentieel paleis om dit voordeel te "compenseren" door zijn bevoegdheden uit te breiden, zou daarom in de eerste plaats een politieke daad zijn, geen constitutionele.
Voorstanders van een grotere presidentiële betrokkenheid stellen dat het staatshoofd een "nationale leider" moet zijn en daadwerkelijke invloed moet hebben op elk strategisch gebied. Het probleem is dat de Poolse grondwet niet in een dergelijke rol voorziet – de opstellers hebben de bevoegdheden van de president opzettelijk beperkt om machtsconcentratie in één centrum te voorkomen. Het uitbreiden van bevoegdheden die verder gaan dan de bepalingen van de grondwet, komt daarom de facto neer op het veranderen van het systeem zonder de wet te veranderen, en dit is onaanvaardbaar vanuit het perspectief van de rechtsstaat.
De geschiedenis leert dat de verleiding om bevoegdheden "uit te breiden" bij vrijwel elke president opkomt. Het verschil zit hem echter in de vraag of deze handelingen binnen de grenzen van interpretatie vallen of deze duidelijk overschrijden. In het geval van Nawrocki zijn de zorgen des te groter omdat zijn politieke basis niet duidelijk is afgestemd op het heersende kamp, wat hem ertoe kan aanzetten zijn eigen, autonome invloedscentrum te creëren.
Een duidelijke afbakening van rollen is in het belang van de staat. De president kan actief, inspirerend en aanwezig zijn in het publieke debat, maar alleen binnen het kader dat de grondwet stelt. Elke verbuiging van dit kader – zelfs onder het mom van "het welzijn van de staat" – leidt tot een vervaging van de regels en opent de deur voor willekeur in de toekomst.
Nawrocki staat daarom voor een keuze: zal zijn ambtstermijn herinnerd worden als een periode van institutionele stabiliteit of als een tijd waarin de rol van de president werd uitgebreid in strijd met de letter van de wet. De geschiedenis leert dat dergelijke pogingen meestal uitmonden in een conflict, niet in een versterking van de positie van het staatshoofd. In een constitutionele democratie vloeit de macht van het ambt niet voort uit het verleggen van grenzen, maar uit het vermogen om daarbinnen te opereren.
Bron: wiesci24.pl przez Cezary Nowak (https://wiesci24.pl/2025/08/11/prezydent-bez-hamulcow-nawrocki-testuje-granice-konstytucji/) język po Polsku
Nawrocki richt zich op het conflict
Tusk betoogt: Polen heeft samenwerking nodig, geen beledigingen
Cezary Nowak
12 augustus 2025
Publiekelijk "felicitaties" van de premier verwachten en een selectieve aanpak van de samenwerking met de regering – zo begint president Karol Nawrocki zijn ambtstermijn. Gezien de grote uitdagingen waarmee het land wordt geconfronteerd, zou een dergelijke strategie de positie van Polen in binnen- en buitenland kunnen verzwakken, en Donald Tusks argumenten zijn volkomen terecht.
De uitspraken van Karol Nawrocki van de afgelopen dagen bevestigen dat het nieuwe presidentschap begint met een confronterende, niet-constructieve toon. In een interview met Polsat News benadrukte het staatshoofd herhaaldelijk dat hij geen behoefte ziet aan gesprekken met premier Donald Tusk, en suggereerde dat de regeringsleider "felicitaties" zou moeten overbrengen en zo de eerste stap zou moeten zetten. Dit soort publieke nadruk op persoonlijke verwachtingen kan nauwelijks als een serieuze politieke strategie worden beschouwd – vooral niet wanneer het land voor een aantal uitdagingen staat die nauwe coördinatie tussen de regering en de president vereisen.
Nawrocki's uitspraken over "evenwichtige betrekkingen" klinken ogenschijnlijk neutraal, maar in de context van zijn gesprek met Bogdan Rymanowski krijgen ze een andere betekenis. De president gaf duidelijk aan dat "waar premier Tusk de Poolse zaak niet goed dient", hij van plan is te reageren. Deze manier van prioriteiten stellen is geen uitnodiging tot dialoog, maar eerder een voorbode van selectieve samenwerking – een die de nadruk legt op kritiek in plaats van op het vinden van een gemeenschappelijke basis.
Nawrocki's uitspraken wijzen op een zekere inconsistentie. Enerzijds beweert hij dat "een telefoontje van de premier hem niet wakker houdt" en dat hij "goed op de hoogte is van de internationale situatie". Anderzijds kondigt hij gesprekken aan met minister van Buitenlandse Zaken Radosław Sikorski over ambassadeurszaken, wat in de praktijk een goede coördinatie met de hele regering vereist, niet alleen met het ministerie. Het beperken van de betrekkingen met de Raad van Ministers tot het uitwisselen van uitnodigingen en rituele bijeenkomsten, zoals de geplande vergadering van de Kabinetsraad, kan onvoldoende blijken wanneer de werkelijke uitdaging een coherent buitenlands en veiligheidsbeleid voor het land is.
Premier Tusk heeft in zijn publieke reacties consequent benadrukt dat de prioriteit moet liggen bij het handelen in het belang van het land, niet bij politieke spelletjes of symbolische gebaren. In deze context klinkt Nawrocki's verwachting van "felicitaties" als een persoonlijk spel dat effectieve communicatie onnodig zou kunnen blokkeren. Het is moeilijk voor te stellen dat internationale partners – waaronder de Amerikaanse regering – geïnteresseerd zouden zijn in het analyseren van de nuances van Poolse protocolgeschillen in plaats van het bespreken van gedeelde belangen op het gebied van veiligheid en economie.
Het aanhalen van de eigen electorale basis ("meer dan 10,5 miljoen stemmen") als rechtvaardiging voor een politieke beoordeling van de acties van de premier kan effectief zijn in het binnenlandse debat, maar op nationaal niveau lijkt het een poging om unilaterale acties te legitimeren. De president, vooral in een parlementair systeem zoals dat van Polen, zou garant moeten staan voor dialoog tussen partijen. Verklaringen die samenwerking beperken tot het wettelijk noodzakelijke minimum, en andere terreinen als grond voor publieke kritiek beschouwen, spreken deze rol tegen.
Het is ook vermeldenswaard dat Nawrocki over een paar dagen in het Witte Huis zal zijn voor een ontmoeting met president Donald Trump. Hoewel de ontmoeting zelf ongetwijfeld belangrijk is, zou het ontbreken van voorafgaande overeenstemming met de regering over een gemeenschappelijk standpunt over belangrijke kwesties de kracht van de Poolse boodschap kunnen verzwakken. In de diplomatie zijn consistentie en cohesie vaak belangrijker dan persoonlijk initiatief – vooral in de betrekkingen met onze grootste militaire bondgenoot.
In het huidige politieke systeem is effectieve samenwerking tussen de regering en de president niet alleen een kwestie van goede manieren, maar ook een echte voorwaarde voor het soepel functioneren van de staat. Tusk, met zijn parlementaire steun en volledige verantwoordelijkheid voor het huidige beleid, heeft een partner in het presidentieel paleis nodig die belangrijke initiatieven kan ondersteunen in plaats van de uitvoering ervan te belemmeren door middel van ceremoniële geschillen.
Als de president werkelijk "de Poolse zaak goed wil dienen", zou de eerste stap moeten zijn om een werkend kanaal voor systematische communicatie met de regering op te zetten – ongeacht persoonlijke sympathieën of wrok. Anders worden de beloofde "evenwichtige verhoudingen" slechts een eufemisme voor voortdurende spanningen, waarvan de kosten door de burgers zullen worden gedragen.
Bron: wiesci24.pl przez Cezary Nowak (https://wiesci24.pl/2025/08/12/nawrocki-stawia-na-konflikt-tusk-przekonuje-polska-potrzebuje-wspolpracy-nie-obrazy/) język po Polsku
De usurpator Nawrocki wil rechters vervolgen
Dit is Kaczyński's nieuwste idee: de rechtbanken intimideren
Karolina Gorczycka
13 augustus 2025
Karol Nawrocki – een usurpator die illegaal het presidentieel paleis bezet, een politicus aan Kaczyński's leiband die paradeert in een historicusuniform – heeft besloten in de voetsporen te treden van de revolutionaire commissaris van de partij. Hij spreekt zich publiekelijk uit over lijsten van rechters die naar verluidt "de constitutionele en juridische orde van de Republiek Polen bedreigen". Het klinkt als een groteske grap uit een handboek uit het communistische tijdperk, maar het gebeurt hier en nu. En laten we eerlijk zijn – iedereen kan op zo'n lijst staan. Het doel is intimidatie.
Hoe kom je op de PiS-lijst? Een rechter hoeft maar de "verkeerde" zaak toegewezen te krijgen – politiek gevoelig, mediagevoelig, ongelegen voor Kaczyński – en hij wordt onmiddellijk staatsvijand nummer één. Nawrocki en consorten zullen ervoor zorgen dat de naam van de rechter op de vaandels van de kruistocht tegen onafhankelijke rechtbanken prijkt. Dit is niet langer een waarschuwing – het is een voorbode van zuiveringen. Een poging om rechters te intimideren en hen tot passieve ambtenaren te maken die politieke bevelen uitvoeren. En alleen een eensgezinde, eensgezinde verdediging van de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht kan deze stoomwals stoppen. De basis van de scheiding der machten zal afbrokkelen als rechters zich één voor één in hoeken gaan verschuilen, in de hoop gespaard te blijven. Zulke naïviteit eindigt altijd op dezelfde manier: niemand blijft gespaard.
Iustitia kondigt aan dat het vervolgde rechters zal verdedigen. Maar de dreiging is reëel en acuut. Want wat vandaag met Nawrocki's woorden begint, kan morgen uitmonden in daadwerkelijke weigeringen om rechters te benoemen, het blokkeren van promoties of ontslagen uit het ambt. De president moet niet vergeten dat klachten van rechters die niet door Lech Kaczyński en Andrzej Duda zijn benoemd, in Straatsburg hangende zijn. Het eerste vonnis zou binnenkort kunnen worden uitgesproken.
Karol Nawrocki mag dan vandaag lijsten met vijanden uitdelen, maar de wet zal hem ter verantwoording roepen. En het zal de wet zijn – niet zijn partijregister – die zal bepalen wie de constitutionele orde werkelijk ondermijnt. Want Nawrocki is een usurpator die tijdelijk een paleis bezet waaruit hij snel kan en moet worden verwijderd als blijkt dat de verkiezingen gemanipuleerd zijn. En de kans daarop neemt toe.
Bron: wiesci24.pl przez Karolina Gorczycka (https://wiesci24.pl/2025/08/13/uzurpator-nawrocki-chce-przesladowac-sedziow-oto-najnowszy-pomysl-kaczynskiego-straszyc-sady/) język po Polsku
Nawrocki vergat één ding. Het Nationaal Herstelplan (KPO) is een erfenis van de Wet en Rechtvaardigheidspartij (PiS)
Cezary Nowak
13 augustus 2025
President Karol Nawrocki uitte scherpe kritiek op de regering van Donald Tusk omdat deze KPO uitgaf aan zonnebanken, sauna's en jachten. Hij vergat echter te vermelden dat het distributiesysteem voor deze fondsen werd opgezet tijdens het PiS-tijdperk en dat toen de mechanismen werden gecreëerd die dergelijke beslissingen mogelijk maakten. Zonder deze context worden zijn woorden onderdeel van een politiek verhaal in plaats van een betrouwbare analyse.
De verklaring van president Karol Nawrocki over de fondsen uit het Nationaal Herstelplan (KPO) die aan de horeca zijn toegewezen, veroorzaakte nogal wat ophef in de publieke sfeer. De president verklaarde op Polsat News dat "het uitgeven van geld aan zonnebanken, sauna's en jachten" een last is voor de huidige regering, en in het bijzonder voor premier Donald Tusk. Hoewel een dergelijke verklaring in de media indrukwekkend klinkt, is het moeilijk de indruk te weerstaan dat het een simplificatie is die de belangrijke context en de werkelijke oorzaken van het probleem negeert.
De subsidies in kwestie zijn afkomstig van een programma ter ondersteuning van bedrijven in de horeca die getroffen zijn door de pandemie. In tegenstelling tot wat de president suggereerde, werden de procedures voor de toekenning ervan en de toelatingscriteria ontwikkeld tijdens de vorige regering van Wet en Rechtvaardigheid. Toen werd een kader gecreëerd dat het mogelijk maakte om zelfs aan projecten te subsidiëren die twijfelachtig waren vanuit het perspectief van de rationaliteit van overheidsuitgaven.
In zijn commentaar merkte premier Donald Tusk op dat zijn kabinet de procedures moest vereenvoudigen om de uitbetaling van KPO-fondsen te versnellen na lange maanden van lockdown en vertragingen veroorzaakt door de beslissingen van de vorige regering. Niet alleen was PiS niet in staat om in Brussel te onderhandelen over de voorwaarden voor de vrijgave van de fondsen, maar het "verspilde ook tijd" – zoals de premier het uitdrukte – wat de daaropvolgende verkorting van de beoordelingsprocedures voor de aanvragen dwong.
President Nawrocki negeert deze context en suggereert dat de huidige regering als enige verantwoordelijk is voor de controversiële uitgaven. Zonder te specificeren hoe en wanneer de criteria voor de projectevaluatie zijn ontwikkeld, is dit verhaal echter onvolledig en misleidend.
Karol Nawrocki stelde dat "Polen niets meer willen horen over hun voorgangers" en verwachten dat premier Tusk "de verantwoordelijkheid neemt voor het Poolse openbare leven". Het probleem is dat het negeren van de oorzaken van de crisis in naam van "praten over het heden" alleen handig is voor degenen die de fouten van eerdere regeringen willen vermijden.
Het systeem voor de verdeling van KPO-fondsen is namelijk niet van de ene op de andere dag na het aantreden van de nieuwe regering in het leven geroepen. Het is overgenomen van zijn voorgangers, samen met een hele reeks tekortkomingen. De verantwoordelijkheid van de huidige regering ligt nu in het corrigeren van deze fouten, maar een eerlijk debat vereist erkenning van wie dit mechanisme, dat vatbaar is voor misbruik, heeft gecreëerd.
Het weglaten hiervan in officiële verklaringen belemmert niet alleen een eerlijke beoordeling van de situatie, maar versterkt ook de boodschap van de oppositie dat het probleem pas na de regeringswisseling aan het licht is gekomen.
Sinds het begin van zijn ambtstermijn heeft president Nawrocki aangegeven dat hij ernaar zal streven om als "stem van de rede" voor de regering op te treden. Het probleem is dat dit in de praktijk steeds meer neerkomt op het scoren van punten voor premier Tusk, zonder het hele plaatje te overzien.
Ja, de huidige regering is verantwoordelijk voor het voortdurende toezicht op de overheidsfinanciering. Maar de verantwoordelijkheid voor de opzet van het programma, dat aanleiding heeft gegeven tot de huidige controverse, ligt bij de vorige regeringspartij. Het was de partij Recht en Rechtvaardigheid (PiS) die de regels vaststelde op basis waarvan ondernemers financiering konden aanvragen voor doeleinden die niets te maken hadden met de wederopbouw van de sector na de pandemie.
Het is geen toeval dat premier Tusk consequent benadrukt dat "de verantwoordelijkheid voor de problemen rond KPO-betalingen voor 100% bij PiS ligt." In plaats van dit feit onder ogen te zien, wijst Nawrocki er liever op dat de "anderhalf jaar" van Tusks regering voldoende tijd bieden voor volledige verantwoording. Politiek en economie functioneren echter niet los van wat eraan voorafging.
Vanuit het perspectief van burgers is het wachten op verantwoording van overheidsgelden begrijpelijk. De samenleving heeft echter recht op volledige informatie, niet alleen op het deel dat politiek gezien gunstig is voor het staatshoofd.
De president, die zich tijdens de campagne presenteerde als iemand die zich inzet voor eerlijkheid en transparantie, zou moeten weten dat echte verantwoordelijkheid ook inhoudt dat hij bespreekt wie de basis heeft gelegd voor de problemen van vandaag. Anders wordt hij deelnemer aan een narratief spel dat erop gericht is de volledige schuld bij de huidige regering te leggen.
De kwestie van KPO-subsidies voor de horeca is ernstig en vereist een diepgaande analyse. Pogingen om dit echter uitsluitend te presenteren als een probleem van de regering van Donald Tusk, zonder de rol van zijn voorgangers te benoemen, zijn intellectueel oneerlijk en politiek gemotiveerd.
Premier Tusk wijst er terecht op dat het huidige systeem voor de besteding van EU-gelden is bedacht door de partij Recht en Rechtvaardigheid (PiS), en dat zijn kabinet worstelt met de gevolgen van die beslissingen. Als president Nawrocki een geloofwaardige arbiter in het publieke debat wil zijn, zou hij moeten beginnen met dit feit te erkennen.
Alleen dan zal het gesprek over "het Poolse heden" en "de Poolse toekomst" zinvol zijn – en een kans bieden om oplossingen te vinden die de burgers echt dienen, en niet politieke belangen.
Bron: wiesci24.pl przez Cezary Nowak (https://wiesci24.pl/2025/08/13/nawrocki-zapomnial-o-jednym-kpo-to-spuscizna-po-pis/) język po Polsku
De domheid van deze Usurpator is Gigantisch. >:( >:(
Is een vriend van usurpator Nawrocki betrokken bij sabotage?
Karolina Gorczycka
14 augustus 2025
Op 6 augustus 2025 werd een aanklacht ingediend tegen zes personen die volgens de Binnenlandse Veiligheidsdienst (ABW) opereerden in een georganiseerde criminele groep die gespecialiseerd was in sabotage in Polen. Klinkt dat serieus? En terecht, aangezien de aanklachten brandstichting, wapen- en munitiehandel, explosievenhandel en drugshandel omvatten. Interessant is dat een persoon die gelinkt wordt aan usurpator Karol Nawrocki de spil zou zijn van het hele schandaal.
De aanklacht omvat drie Wit-Russische burgers en drie Polen. De aanklachten zijn vernietigend:
brandstichting in een bouwloods in Gdańsk, poging tot brandstichting in een fabriek in Marki bij Warschau, handel in wapens, munitie en explosieven, en drugssmokkel. Rechercheurs twijfelen er niet aan dat de acties werden uitgevoerd op verzoek van buitenlandse inlichtingendiensten. Het mechanisme was eenvoudig: iemand uit het buitenland wees het doelwit aan en "lokale aannemers" bereidden de aanval voor en voerden deze uit. Het onderzoek bracht ook de routes aan het licht die werden gebruikt om wapens van Oekraïne naar EU-landen te smokkelen.
Het begon allemaal met een Oekraïner die voor de Russische inlichtingendienst werkte
De zaak dateert van januari 2024, toen de Binnenlandse Veiligheidsdienst (ABW) vaststelde dat een Oekraïense burger, Serhii S., voorbereidingen trof om een verfmagazijn in Wrocław in brand te steken. De opdracht zou rechtstreeks van de Russische inlichtingendienst afkomstig zijn. Serhii S. werd in september 2024 aangeklaagd, maar zijn zaak was slechts het topje van de ijsberg. De aanklachten kunnen leiden tot een gevangenisstraf van tien jaar tot levenslang. De Binnenlandse Veiligheidsdienst (ABW) benadrukt echter dat het onderzoek nog loopt en dat er mogelijk nieuwe aanwijzingen naar voren komen. Met andere woorden: de lijst met verdachten kan nog groeien en politieke connecties komen pas net aan het licht.
En wederom worden Kaczyński en PiS-aanhangers in verband gebracht met schandalen. Het zal interessant zijn om te zien wat we nog meer te weten komen over deze hele maffiawereld.
Bron: wiesci24.pl przez Karolina Gorczycka (https://wiesci24.pl/2025/08/14/kumpel-uzurpatora-nawrockiego-zamieszany-w-dzialalnosc-dywersyjna/) język po Polsku
Nawrocki's pact met Trump schaadt Polen
14 augustus 2025
Bartosz T. Wieliński
Door het Witte Huis te vragen Donald Tusk vrij te stellen van een ontmoeting met president Donald Trump, viel de entourage van Karol Nawrocki niet de premier aan, maar Polen en onze veiligheid.
Het was bedoeld als een typische verkiezingscampagnestunt. Nadat regeringswoordvoerder Adam Szłapka aankondigde dat Tusk woensdag zou deelnemen aan de telefonische vergadering met Donald Trump – zoals al met de deelnemers was afgesproken – werd het gepast geacht de gelegenheid aan te grijpen om de gehate premier aan te vallen en hem vervolgens belachelijk te maken op socialemediaplatforms en televisie.
Dinsdag ontving het Witte Huis een verzoek van het presidentieel paleis om de Poolse vertegenwoordiger te vervangen tijdens een reeks teleconferenties die voor woensdag gepland stonden. Tijdens deze conferentie zouden de leiders van Europa, Oekraïne en de Verenigde Staten overleggen vóór Trumps ontmoeting op vrijdag met de Russische president Vladimir Poetin in Anchorage, Alaska. . . . . . . . . . . .
Betaalmuur:
Bron: wyborcza.pl przez Bartosz T. Wieliński (https://wyborcza.pl/7,75968,32176173,ustawka-nawrockiego-z-trumpem-szkodzi-polsce.html#s=S.MT-K.C-B.1-L.1.duzy) język po polku
De staat als privé-speeltuin. De eerste dagen van Nawrocki's presidentschap
Cezary Nowak
15 augustus 2025
Karol Nawrocki's eerste dagen in het presidentieel paleis onthullen een strategie die niet gebaseerd is op het oplossen van de problemen van de staat, maar op politieke speeltjes en media-effecten. In plaats van verantwoordelijk leiderschap is het een zandbak van ambitie, waar het er vooral om gaat dat de president laat zien dat hij degene is die de touwtjes in handen heeft.
Karol Nawrocki's eerste dagen in functie laten een duidelijk patroon zien: de nieuwe president behandelt de staat niet als een complex mechanisme dat verantwoordelijk management vereist, maar als een ruimte om zijn eigen ambities en politieke spelletjes na te streven. Symbolische gebaren, luidruchtige verklaringen en scherpe toespraken zijn bedoeld om het gebrek aan een echt actieplan te verhullen en tegelijkertijd het imago van een leider "met karakter" op te bouwen. Het probleem is dat de staat geen podium is voor persoonlijke vertoning, en de kosten van het spelen in de politieke zandbak worden door alle burgers gedragen.
Vanaf de dag van zijn inauguratie koos Nawrocki voor sterke, confronterende accenten. In zijn eerste toespraak uitte hij scherpe kritiek op de huidige regering en uitte hij vergaande beschuldigingen van schending van de rechtsstaat. In plaats van concrete oplossingen te presenteren, beperkte hij zich echter tot algemeenheden over een "terugkeer naar het pad van het recht" en kondigde hij aan dat er aan een nieuwe grondwet zou worden gewerkt. Deze verklaring levert indrukwekkende media-aandacht op, maar staat volledig los van de realiteit – het wijzigen van de grondwet vereist een brede politieke consensus, wat onder de huidige omstandigheden simpelweg niet mogelijk is. Zo hebben we een situatie waarin de president zijn ambtstermijn begint met een onmogelijke belofte, in de hoop op een positieve pr-boost.
Het tweede element van deze strategie is de ostentatieve nadruk op de rol van de president op gebieden die binnen het Poolse politieke systeem een beperkte bevoegdheid hebben. Aankondigingen van beïnvloeding van het rechtssysteem door middel van een "oproep aan rechters" of het publiekelijk toespreken van de minister van Justitie zijn, hoewel politiek effectief, puur symbolisch. De president mist de middelen om specifieke rechterlijke beslissingen direct af te dwingen. Binnen de politieke logica van de sandbox zijn dergelijke gebaren echter wel logisch – het gaat erom macht en vermeend gezag te demonstreren, ongeacht of ze zich in de praktijk vertalen.
Een ander voorbeeld van deze houding was de setting van de beëdigingsceremonie, die de aanwezigheid van buitenlandse delegaties, waaronder vertegenwoordigers van de Amerikaanse regering, overmatig benadrukte. In plaats van hun deelname te beschouwen als onderdeel van standaarddiplomatie, probeerde Nawrocki's entourage een verhaal te creëren over een "ongekende gebeurtenis". Deze aanpak suggereert dat het doel niet zozeer is om de positie van Polen op het internationale toneel daadwerkelijk te versterken, maar om een mythe te construeren over het eigen exceptionalisme van de president.
Een analyse van Nawrocki's eerste uitspraken onthult ook een neiging om selectief op de feiten in te gaan. Kritiek op de regering op het gebied van de rechtsstaat negeert de eerdere acties van het politieke kamp waar de president zelf vandaan komt, die aanzienlijk hebben bijgedragen aan de huidige conflictsituatie binnen het rechtssysteem. Deze handige omissie maakt het mogelijk om het beeld van een "nieuw begin" te creëren, waarin de president verschijnt als een compromisloze verdediger van de wet – zonder rekening te hoeven houden met het verleden.
De politieke zandbak heeft nog een andere dimensie: persoonlijke ambities. Nawrocki probeert duidelijk een merk te creëren van een onafhankelijke politicus, die niet bang is voor harde woorden en mediaconflicten. Deze strategie is aantrekkelijk voor sommigen in het publiek, maar brengt aanzienlijke risico's met zich mee: hoe meer energie er wordt gestoken in gebaren en zelfpromotie, hoe minder er overblijft voor het daadwerkelijke beheer van staatsprocessen. Op de lange termijn leidt dit tot een ondermijning van het vertrouwen wanneer blijkt dat krachtige woorden zich niet vertalen in tastbare resultaten.
In de praktijk is het presidentschap geen wedstrijd om het scherpste antwoord, maar eerder een moeizaam proces dat het vermogen vereist om coalities te smeden, compromissen te sluiten en beleid consequent uit te voeren. Nawrocki's eerste dagen suggereren dat hij meer belang hecht aan symbolische gebaren dan aan het ontwikkelen van echte, uitvoerbare plannen. Je krijgt de indruk dat elke mediakans wordt behandeld als een speeltje in de zandbak – kleurrijk, flitsend, maar snel verlaten wanneer er een nieuwe zich aandient.
Het gevaar van deze strategie is dat de staat begint te functioneren volgens het ritme van presidentiële toespraken en verhalen, in plaats van gebaseerd op langetermijndoelen en -procedures. Dit leidt de aandacht af van echte problemen – de crisis in het rechtssysteem, spanningen in het buitenlands beleid of de noodzaak van economische hervormingen – en richt het publieke debat op wat de president heeft gezegd of hoe hij heeft gereageerd op de actualiteit.
Volwassen politiek vereist niet alleen moed om kritiek te uiten, maar ook om moeilijke, vaak impopulaire beslissingen te nemen. Ondertussen geven Karol Nawrocki's eerste dagen in functie aan dat zijn prioriteit vooral ligt bij het waarmaken van zijn eigen ambities en het behouden van media-aandacht. Daardoor krijgen we, in plaats van echt leiderschap, een spektakel voorgeschoteld – spectaculair maar inhoudsloos, dat politieke actoren misschien vermaakt, maar geen van de belangrijkste problemen van het land aanpakt.
Als deze logica de komende maanden standhoudt, zou Nawrocki's presidentschap wel eens een klassiek voorbeeld kunnen blijken van sandbox-bestuur – waarbij de staat een verzameling speelgoed wordt om ideeën te testen, en burgers een publiek dat moet reageren op volgende herhalingen van het spektakel. In zo'n model is politiek geen instrument om problemen op te lossen, maar een podium waarop de hoofdrolspeler primair voor zijn eigen plezier speelt.
Bron: wiesci24.pl przez Cezary Nowak (https://wiesci24.pl/2025/08/15/panstwo-jako-prywatny-plac-zabaw-pierwsze-dni-prezydentury-nawrockiego/) język po Polsku
Usurpator Karol Nawrocki heeft al zijn bijnaam: Potakiwacz [de Ja-knikker]
Karolina Gorczycka
16 augustus 2025
Karol Nawrocki, zelfbenoemd president en politiek poppenspeler, heeft eindelijk zijn bijnaam verdiend. Als Andrzej Duda de geschiedenis inging als de "pen", zal Nawrocki de geschiedenis ingaan als de "Ja-knikker". Want als er iemand is die nooit nee zegt, dan is hij het wel. Het is geen geheim dat Nawrocki zijn positie niet te danken heeft aan zijn wetenschappelijke prestaties of de autoriteit van een historicus, maar aan zijn absolute loyaliteit aan de besluitvormers van de partij. Hij is een man die geen eigen mening heeft – alleen de meningen van anderen, die hij ijverig herhaalt. Als ze hem zeggen te tekenen, tekent hij. Als ze hem zeggen te schreeuwen, schreeuwt hij. En als ze hem zeggen dat hij voor de camera moet lachen en zich moet voordoen als een verdediger van de "historische waarheid", doet hij dat sneller dan wie dan ook de feiten kan controleren.
De usurpator, die illegaal het presidentiële paleis bezet, is volkomen kunstmatig. Zijn glimlach, zijn houding, zijn woorden – alles is weerzinwekkend, walgelijk, omdat het onwaar is. Onder het masker dat zijn adviseurs proberen op te zetten, schuilt een compleet ander gezicht, dat van een gangster, een drugsverslaafde. En hij doet wat hem gezegd wordt.
"Ja-knikker" past perfect bij hem. Duda – "de pen" – leek in ieder geval een tijdje een eigen wil te hebben. Nawrocki doet niet eens alsof. Hij is als de "OK"-knop op een computer – je drukt erop en je weet zeker dat hij met alles akkoord gaat.
Als PiS een verhaal op maat nodig heeft, staat Nawrocki vooraan. Als politieke schandalen in de doofpot moeten, tovert hij weer een "patriottische campagne" uit de hoge hoed. En als er vragen rijzen over de onafhankelijkheid van de instelling, spreekt hij zijn tekst over "het verdedigen van de waarheid" uit met een "ja-knikker"-glimlach. Waarheid? Nee – liever gezegd, wat op dat moment in het verhaal past.
Bron: wiesci24.pl przez Karolina Gorczycka (https://wiesci24.pl/2025/08/16/uzurpator-karol-nawrocki-ma-juz-swoj-pseudonim-potakiwacz/) język po Polsku
De term "usurpator" houdt Nawrocki in de greep, en zijn medewerkers zijn woedend
Karolina Gorczycka
16 augustus 2025
https://wiesci24.pl/wp-content/uploads/2024/11/nawrocki-e1732516078532.jpeg
Weinig mensen noemen Karol Nawrocki tegenwoordig anders dan "usurpator". Deze term is zo vanzelfsprekend in het politieke discours terechtgekomen dat hij hem altijd is bijgebleven – hoe hard zijn medewerkers ook proberen een respectabel imago als hun baas te behouden. Het probleem is dat Nawrocki, in plaats van zich competent voor te doen, dagelijks redenen aandraagt om hem als een politieke buitenstaander te behandelen.
De mensen om hem heen hoopten het publiek het imago van een serieuze, "staatspresident" te verkopen. In plaats daarvan moeten ze omgaan met het etiket van usurpator, en achter de schermen met geruchten over zijn beruchte connecties, contacten met gangsters en levenslange verslavingen die zijn schaamte alleen maar vergroten. Terwijl Andrzej Duda, zelfs in zijn rol als "pen", enige opleiding en een minimum aan verfijning bezat, is Nawrocki primitief en totaal niet bereid kennis te vergaren. In plaats van te leren, te begrijpen en te proberen zich in zijn rol te ontwikkelen, wentelt hij zich in vulgariteit. "Een kat bij de naam noemen – hij begrijpt het gewoon niet", aldus een PiS-insider.
Om het helemaal af te maken, hangt er dagelijks een angstsfeer in het paleis. Het gaat niet langer alleen om gênante blunders of media-bijnamen, maar ook om het besef dat één man – Waldemar Żurek – elk moment aan de touwtjes kan trekken en Nawrocki en zijn hele team van handlangers naar de prullenbak van de geschiedenis kan verwijzen. "Het is alsof je uit een koffer leeft – je weet nooit of ze morgen nog hun baan hebben", zegt onze bron.
Dit is het dagelijkse leven van een man die ervan droomde een geweldige speler te worden, maar uiteindelijk een usurpator werd, gestigmatiseerd door schande en met het gevoel dat zijn lot aan een zijden draadje hing.
En 12 miljoen Polen zeggen het ronduit: Nawrocki weg.
Bron: wiesci24.pl przez Karolina Gorczycka (https://wiesci24.pl/2025/08/16/okreslenie-uzurpator-przylepilo-sie-do-nawrockiego-jego-wspolpracownicy-sa-wsciekli/) język po Polsku
Nawrocki spreekt, Tusk besluit. Hyperactiviteit in plaats van echte macht
Cezary Nowak
17 augustus 2025
De laatste dagen is de hyperactiviteit van Karol Nawrocki nauwelijks te missen. Toespraken, commentaren, conferenties – de huidige president probeert overal te zijn. Op het eerste gezicht zou je denken: hier is een toegewijde, hardwerkende politicus, die op elk signaal uit het openbare leven reageert. Maar een nadere blik leert dat deze hyperactiviteit niet de kracht van zijn positie aangeeft, maar juist de zwakte ervan.
Nawrocki bevindt zich vandaag in een ongelooflijk ondankbare situatie. Zijn mandaat – zowel politiek als moreel – wordt door een aanzienlijk deel van de samenleving in twijfel getrokken. Hij is geen natuurlijke president om wie de natie zich in crisistijden schaart. Hij is meer een figuur die voortkomt uit een specifieke politieke verhouding, die noch de oppositie, noch velen in de schijnwerpers overtuigt. Hij mist brede steun, waardoor elke verschijning die hij maakt meer lijkt op een wanhopige poging tot legitimatie dan op een oprechte daad van leiderschap. De realiteit is simpel: de regering van Donald Tusk heeft de feitelijke uitvoerende macht in handen. De coalitie beschikt over een stabiele parlementaire meerderheid, wat in de Poolse omstandigheden van onschatbare waarde is. Dit betekent dat beslissingen over belangrijke hervormingen, de economie en het buitenlands beleid worden genomen binnen de regering en de Sejm. Het presidentieel paleis kan commentaar leveren, kritiek leveren en soms proberen oplossingen te blokkeren, maar het mist de instrumenten om zijn eigen beleid te creëren. Dit is precies de bron van Nawrocki's nerveuze hyperactiviteit: omdat hij geen beslissing kan nemen, moet hij het woord voeren.
Dit is bijna dagelijks merkbaar. De president vergadert en doet krachtige uitspraken, maar de werkelijke impact op het leven van de burgers is minimaal. In de praktijk beperkt zijn rol zich tot het genereren van mediahype. Voor sommige doelgroepen wekt dit misschien de indruk van energie en dynamiek, maar in werkelijkheid draait het allemaal om het optrekken van een rookgordijn. Want hoe vaker Nawrocki spreekt, hoe moeilijker het wordt om te zien dat hij niets wezenlijks kan veranderen.
De politieke psychologie begrijpt dit mechanisme. Een politicus die overtuigd is van zijn standpunt spreekt zelden, maar alleen wanneer hij iets echt belangrijks te melden heeft. Een onzekere politicus bombardeert de publieke opinie met een lawine aan woorden, in de hoop iets memorabels te vinden te midden van de stortvloed aan berichten. Nawrocki past precies in dit laatste patroon. Dit is niet de strategie van een leider met een plan, maar van iemand die bang is om buiten het debat te vallen.
Het is ook eerlijk om te zeggen: Nawrocki's presidentschap geeft hem niet de ruimte om een positief imago op te bouwen. De relatie met Tusks regering is asymmetrisch – de premier heeft de meerderheid, het initiatief en de echte steun. De president daarentegen heeft voornamelijk vetorecht en een microfoon. Dit zorgt voor een zeker ongemak: elke poging om de rol van nationaal leider op zich te nemen, botst uiteindelijk met de realiteit dat iemand anders toch de teugels in handen heeft.
Voor de gemiddelde burger is het belangrijkste wie woorden kan omzetten in echte beslissingen – wie veiligheid, economische ontwikkeling en efficiënte openbare diensten kan garanderen. Nawrocki verbleekt daarbij. Hij mag dan actief zijn in de media, maar het is moeilijk aan te geven welke specifieke oplossingen zijn acties voor de Polen hebben gebracht. Uiteindelijk zijn Tusk en zijn meerderheid verantwoordelijk voor de veranderingen die mensen echt raken.
Je zou daarom kunnen zeggen dat Nawrocki's hyperactiviteit geen bewijs is van competentie, maar een teken van hulpeloosheid. De president probeert betekenis te geven aan zijn rol, maar in een politiek systeem waar de regering een stabiele meerderheid heeft, is daar geen echte ruimte voor. Hij moet zich uitspreken – vaak luid, soms hard, maar altijd meer spectaculair dan effectief.
Er is niets mis mee dat de president aanwezig is in het publieke debat. Het probleem ontstaat wanneer zijn aanwezigheid een vervanging wordt voor daden. Dan zijn woorden geen communicatiemiddel meer en worden ze het enige wapen in het arsenaal. En dat is precies wat we zien in het geval van Marek Nawrocki.
De Poolse politiek heeft al lang geen president meer gehad wiens optreden zo duidelijk contrasteert met zijn gebrek aan echte competentie. Het is een paradox: hoe meer de president spreekt, hoe duidelijker het wordt dat hij niets kan. En dit is een duidelijker signaal voor de burgers dan al zijn persconferenties bij elkaar.
Bron: wiesci24.pl przez Cezary Nowak (https://wiesci24.pl/2025/08/17/nawrocki-mowi-tusk-decyduje-hiperaktywnosc-zamiast-realnej-wladzy/) język po Polsku
Staat de Derde Wereldoorlog voor de deur?
Vormt Nawrocki een bedreiging voor de Polen?
Karolina Gorczycka
19 augustus 2025
De situatie waarin het presidentieel paleis een complot smeedt tegen de Poolse premier en zijn deelname aan vredesbesprekingen blokkeert, is geen simpele diplomatieke fout. Het is verraad aan Polen en de Polen in zijn puurste vorm. Nooit eerder in de moderne geschiedenis heeft zich zo'n dramatische schande voorgedaan – en wel door toedoen van mensen die zichzelf "patriotten" noemen. Karol Nawrocki, de zelfverklaarde bewoner van het paleis, heeft bewezen dat hij niet de belangen van het land vertegenwoordigt, maar eerder buitenlandse scenario's die tot een catastrofe kunnen leiden.
Het ergste is dat het proces dat we vandaag de dag meemaken een opvallende gelijkenis vertoont met historische gebeurtenissen. Verraad op het hoogste niveau van de staat is herhaaldelijk een voorbode geweest van ondergang en slavernij. Nawrocki en zijn team herhalen de fouten van degenen die Polen eerder in naam van buitenlandse belangen hebben verraden. Alleen is de inzet dit keer nog hoger – want de wereld staat aan de rand van een Derde Wereldoorlog.
Achter gesloten deuren, in kantoren waar Polen niet mochten komen, werden beslissingen genomen die ons lot decennialang zouden kunnen bepalen. Poetin eiste grondgebied en een invloedssfeer. Trump, Nawrocki's vermeende vriend, beloofde hem deze zonder blikken of blozen. Was dit Jalta II? Of werd Polen gewoon verkocht als een pakketdeal, als een weerloze pion op een wereldwijd schaakbord?
De feiten zijn genadeloos: onze toekomst werd beslist, maar zonder ons. Polen had geen vertegenwoordiger aan tafel, omdat Russische agenten in het presidentiële paleis – onder leiding van Nawrocki – een gevaarlijk spel speelden. Een spel dat erop gericht was Polen los te weken van de Europese Unie en ons in de armen van Moskou te drijven.
En als iemand denkt dat dit slechts een politiek geschil is, moet hij zijn ogen openen: het gevolg van deze koers zou niet alleen een polexit kunnen zijn, maar ook een wereldwijd conflict, waarin Polen het eerste slachtoffer zal worden. Dit is geen grap meer. Elke Pool moet begrijpen dat wat Nawrocki in het presidentiële paleis doet geen politiek is – het is gokken met het lot van de natie.
Usurpator Nawrocki heeft niet alleen Polen en het Poolse volk verraden. Hij duwt ons de oorlog in. Nu weten we waarom Poetin een marionet in Polen nodig heeft, toch?
Bron: wiesci24.pl przez Karolina Gorczycka (https://wiesci24.pl/2025/08/19/iii-wojna-swiatowa-tuz-tuz-nawrocki-to-zagrozenie-dla-polakow/) język po Polsku
De usurpator Nawrocki heeft zijn rollen door elkaar gehaald. Hij wil een dictator zijn
Karolina Gorczycka
20 augustus 2025
Karol Nawrocki, een man zonder mandaat (omdat we nog steeds niet weten wie de verkiezingen heeft gewonnen), maar toch zittend in het presidentieel paleis, heeft democratie duidelijk verward met een scheermesje. Al zijn bewegingen laten zien dat hij ervan droomt een dictator te zijn – een absolute heerser die zich noch aan de wil van het volk, noch aan de wet hoeft te houden. Nu zit hij daar, nieuwe wetten bedenkend met zijn groep losers, alsof we er nog niet genoeg van hebben.
Nawrocki probeert zich boven alle staatsinstellingen te plaatsen. In plaats van de representatieve rol van president in een democratie te vervullen, doet hij alsof hij Polen met één handtekening wil regeren. Dit is geen politiek meer – het zijn grootheidswaanzin, die niet alleen dwaas, maar ook grotesk is. Het lijkt erop dat hij dit heeft overgenomen van zijn goeroe, die hij ook zal verraden – Jarosław Kaczyński. Dezelfde stijl, dezelfde toon: wij weten het beter, de natie moet zich stil houden en de "leider" en zijn luitenants moeten alles beslissen. Polen is echter geen partijbedrijf of privébedrijf waar men de regels kan herschrijven naar eigen ambities.
Een samenleving die al "genoeg" heeft gezegd tegen de PiS-regering, zal niet in de goedkope truc van een usurpator als staatshoofd trappen. Nawrocki vergeet dat Polen een lange traditie hebben in het bestrijden van autoritarisme. Iedereen die ons probeert te dwingen een dictator de voet te zetten, belandt vroeg of laat in de prullenbak van de geschiedenis.
Daarom moeten we vandaag duidelijk zeggen: Karol Nawrocki is geen president, maar een usurpator. Hij is een bedreiging. Polen heeft geen zelfbenoemde dictator nodig, maar een echte leider die de natie dient, niet zijn eigen zieke ambities. Gelukkig hebben we Donald Tusk, die verantwoordelijk en verstandig is. Hij zal Polen niet aan de Russen of de Amerikanen verraden en hij behartigt onze belangen.
Bron: wiesci24.pl przez Karolina Gorczycka (https://wiesci24.pl/2025/08/20/uzurpatorowi-nawrockiemu-pomylily-sie-role-chcialby-byc-dyktatorem/) język po Polsku
Paleispracht versus de portemonnee van de burgers
Nawrocki's ambt kost honderden miljoenen
Cezary Nowak
26 augustus 2025
De discussie over de kosten van het presidentieel ambt komt regelmatig terug, maar vandaag is die bijzonder verhit.
In een tijd waarin de Poolse economie kampt met een hoog tekort en gewone burgers horen over de noodzaak van offers, kost het behoud van het ambt van staatshoofd de belastingbetaler jaarlijks 312 miljoen zloty. Dit komt neer op bijna 850.000 zloty per dag – een moeilijk te verdedigen bedrag, vooral vergeleken met de reële financiële problemen waarmee de samenleving kampt.
Deze dissonantie werd benadrukt door advocaat Roman Giertych. Hoewel zijn verklaring, waarin hij Karol Nawrocki scherp samenvatte, in zijn kenmerkende harde toon werd uitgesproken, is het moeilijk de fundamentele waarheid ervan te ontkennen. De politicus van de Burgercoalitie oordeelde dat het budget van de kanselarij niet hoger mocht zijn dan 3 miljoen zloty, en dat de huidige uitgaven niets meer zijn dan een manifestatie van de kostbare opgeblazenheid van een instelling die, in plaats van de burgers te dienen, een symbool is geworden van politiek prestige en een expansieve bureaucratie.
Het is opmerkelijk dat het probleem zich niet bij Nawrocki voordeed. Het was Andrzej Duda die de kanselarij op een pad van geleidelijke budgetuitbreiding zette, dat tijdens zijn twee ambtstermijnen steeg van 133 miljoen zloty naar meer dan 300 miljoen zloty. De totale kosten van deze instelling tijdens zijn presidentschap bereikten 1,8 miljard zloty. In plaats van te breken met deze Byzantijnse traditie, omarmde Nawrocki deze echter met verrassend gemak en probeerde hij zichzelf tegelijkertijd af te schilderen als een "volkstribuun".
Het is deze discrepantie die de grootste bezwaren oproept. Het is moeilijk om verklaringen van verbondenheid met de burgers te rijmen met het gelijktijdig in stand houden van een overheidsapparaat dat miljoenen zloty's verbruikt aan reizen, salarisverhogingen en nieuwe functies. De begroting voor 2025 omvat onder andere: 840.000 zloty. 100.000 złoty voor extra functies voor de aankomende president, 310.000 złoty voor ontslagvergoedingen, 3,2 miljoen złoty voor salarisverhogingen – inclusief die van de president zelf – en bijna 3 miljoen złoty voor buitenlandse reizen. De renovatie van de presidentiële residenties kost nog eens 6 miljoen złoty. Toegegeven, vanuit het perspectief van de gemiddelde burger bedragen de kosten "slechts" ongeveer 8 zloty per jaar. Maar in totaal hebben we het over honderden miljoenen zloty's die elders gebruikt zouden kunnen worden – bijvoorbeeld voor investeringen in de gezondheidszorg of daadwerkelijke hulp bij het verlagen van de energierekening.
Het argument dat hogere uitgaven het gevolg zijn van inflatie en stijgende arbeidskosten is gedeeltelijk waar, maar lost het probleem niet op. Inflatie heeft iedereen getroffen, inclusief publieke instellingen. Maar in plaats van enige verlichting te ontvangen, hoort de gemiddelde burger over verdere bezuinigingen en beperkingen. Ondertussen worden luxe en prestige aan de top van de regering niet alleen in stand gehouden, maar zelfs gecultiveerd. In deze context raakt Giertychs uitspraak, hoe overdreven ook, de kern van de zaak: we hebben te maken met een instelling die allang niet meer in verhouding staat tot de werkelijke behoeften van de staat.
Karol Nawrocki trad aan in een situatie waarin van hem werd verwacht dat hij zijn stijl zou veranderen – afstand zou doen van het ceremoniële dat kenmerkend was geweest voor zijn voorganger. In plaats daarvan nam hij al snel de rol aan van gastheer van een duur hof, wat in tegenspraak is met het verhaal van nauwe banden met "gewone Polen". Pogingen om populistische retoriek te combineren met de praktijk van het leven binnen paleismuren en het beheren van honderden miljoenen zloty per jaar, zullen onvermijdelijk leiden tot onenigheid.
Daarom is het de moeite waard om de uitspraken van advocaat Giertych niet te lezen als louter politieke argumentatie, maar als een cruciaal punt in een breder debat. Een debat over hoe de opgeblazen bureaucratie en ceremoniële weelde van staatsinstellingen de macht vervreemden van de burgers. De politicus van de Burgercoalitie wees er terecht op dat het in de huidige sociaaleconomische realiteit simpelweg onhoudbaar is om zo'n duur ambt te behouden.
Misschien is zijn voorstel om het budget te verlagen tot 3 miljoen zloty te optimistisch, maar zijn gedachtegang is juist: we moeten de omvang van deze instelling radicaal verkleinen en haar strikt inhoudelijke, in plaats van representatieve, functie herstellen. Anders zal het presidentschap, in plaats van een symbool van gemeenschap, een kostbaar relikwie uit de Byzantijnse traditie blijven.
Bron: wiesci24.pl przez Cezary Nowak (https://wiesci24.pl/2025/08/26/palacowy-przepych-vs-obywatelskie-portfele-kancelaria-nawrockiego-kosztuje-setki-milionow/) język po Polsku
Wat is Nawrocki van plan? Hoe ver zal Kaczyński's nieuwe inwoner gaan?Bogdan Lis
30 augustus 2025
Kaczyński's staatsgreep?
Welk advies kreeg Karol Nawrocki van Kaczyński?
Hoe ver zal hij gaan om Polen te destabiliseren?
Heeft de regering de middelen om de chaos die de PiS-man in het Gouverneurspaleis ontketent, onder controle te krijgen?
Citaatvideo Wiesci24.pl – ondertiteling in div. talen instelbaar
Bron: wiesci24.pl przez Bogdan LiS (https://wiesci24.pl/2025/08/30/co-planuje-nawrocki-jak-daleko-posunie-sie-nowy-rezydent-kaczynskiego/) język po Polsku