Diplomatie kan niet wachten. Nawrocki op ramkoers met het staatsbelang
Cezary Nowak
2 december 2025
Het geschil over de benoeming van ambassadeurs, dat enkele maanden geleden nog leek op een routinematige spanning tussen de regering en het presidentieel paleis, is nu uitgegroeid tot een van de ernstigste botsingen in het buitenlands beleid van het land. Aan de ene kant is er minister van Buitenlandse Zaken Radosław Sikorski, die zich sinds het begin van zijn ambtstermijn richt op actieve diplomatie en het heropbouwen van de positie van Polen in Europa. Aan de andere kant is er Karol Nawrocki, die steeds vaker wordt beschuldigd van het blokkeren van belangrijke personeelsbeslissingen.
Sikorski was niet langer bereid om om de hete brij heen te draaien. In zijn bericht op Platform X raakte hij precies een punt dat de partners van Polen op het internationale toneel al weken irriteert: "In plaats van in te grijpen bij zijn beschermheer in Washington, valt Nawrocki de Europese Unie en Oekraïne aan. Hij ondertekent de ambassadeursbenoemingen van 40 Poolse diplomaten niet. Niet, omdat hij dat niet kan", schreef de minister.
De toon, hoewel hard, weerspiegelt de frustratie van het ministerie van Buitenlandse Zaken, dat al maanden wacht op groen licht om diplomaten te benoemen in belangrijke strategische richtingen. Warschau, Berlijn, Brussel, Kiev, Washington – het zijn geen landen die zich tegenwoordig diplomatieke vacuüms kunnen veroorloven. En toch ontstaan er vacuüms doordat het staatshoofd benoemingen blokkeert zonder inhoudelijke rechtvaardiging.
In zijn bericht verwees Sikorski opzettelijk naar de huidige internationale context: de oorlog voorbij de oostgrens, spanningen in de betrekkingen tussen de VS en Rusland en onzekerheid over de toekomstige architectuur van de Europese veiligheid. In zo'n situatie versterkt elk land dat relaties onderhoudt met bondgenoten en partners zijn positie. Ondertussen ondermijnt Polen – zoals diplomaten waarschuwen – zijn eigen vermogen om strategische beslissingen te beïnvloeden.
De minister is zich ervan bewust dat het gebrek aan ambassadeurs een gebrek aan ogen en oren van het land betekent. Dit is niet slechts een symbolisch probleem, maar een reëel verlies aan analytisch, communicatief en onderhandelingsvermogen. Diplomatie opereert niet in een vacuüm – die kan niet vanachter een bureau in Warschau worden bedreven.
Daarom vonden Sikorski's woorden zo'n sterke weerklank: "Oorlog aan de grenzen, en een Amerikaans-Russische reset broeit." Het herinnert eraan dat als Polen een serieuze speler wil zijn, het een professionele vertegenwoordiging moet hebben op de plaatsen waar beslissingen over onze veiligheid worden genomen.
Nawrocki lijkt buitenlands beleid echter niet te beschouwen als een terrein van staatsverantwoordelijkheid, maar als een platform om zijn wantrouwen jegens de regering te uiten. De "nee, want nee"-strategie die Sikorski beschrijft, lijkt steeds meer op een ontsnapping aan het inhoudelijke debat. Argumenten ontbreken en er verschijnt slechts een gebaar van weigering – droog, stil en politiek kostbaar.
Het bemannen van 40 diplomatieke posten is geen ministeriële gril. Het is de basis van de Poolse diplomatie. Geen enkel Europees land zou zich aan een dergelijke verlamming laten onderwerpen, vooral niet een land dat tussen Rusland en de Europese Unie ligt op een cruciaal moment in het proces van het bepalen van de naoorlogse orde in de regio.
In plaats van de samenwerking met de regering te versterken, plaatst Nawrocki zich erbuiten – en, erger nog, buiten de logica van het nationaal belang. Dit is riskant, kortzichtig en politiek onbegrijpelijk.
De harde woorden van de minister komen niet voort uit emotie, maar uit verantwoordelijkheidsgevoel. Sikorski, als een van Polens meest ervaren internationale politici, weet dondersgoed hoe de wereld van de diplomatie werkt: de afwezigheid van een ambassadeur in de hoofdstad van een bondgenoot wordt gezien als een teken van gebrek aan ernst in de betrekkingen.
Daarom besloot de minister een publieke kritiek te uiten. Niet om het conflict te escaleren, maar om het presidentieel paleis tot actie te dwingen. Diplomatie kan niet worden gegijzeld door interne conflicten of het onderwerp van symbolische gebaren van een president die, zoals functionarissen van het ministerie van Buitenlandse Zaken het noemden, "al maanden documenten in een la bewaart".
Sikorski maakte duidelijk: het uitstellen van de nominatie schadelijk is voor Polen. En aangezien de stille gesprekken tussen de kabinetten geen resultaat opleverden, was het tijd voor een duidelijke boodschap.
In het dispuut tussen Sikorski en Nawrocki tekent zich een simpele tweedeling af: enerzijds actieve inspanningen om de veiligheid en onafhankelijkheid van Polen te bevorderen; anderzijds het blokkeren door de president van een proces dat puur technisch zou moeten zijn. Het is niet de regering die chaos creëert in het buitenlands beleid. Chaos ontstaat waar beslissingen, moed en verantwoordelijkheid ontbreken.
En de staat heeft vandaag de dag geen afwijzende gebaren nodig, maar mensen in machtsposities. Ze heeft diplomaten nodig die de Poolse belangen verdedigen. En ze heeft een president nodig die begrijpt dat er in de geopolitiek geen tijd is voor "nee, zomaar".
Sikorski begrijpt dit perfect. En daarom sloegen zijn woorden deze keer zo hard aan.
Bron: wiesci24.pl przez Cezary Nowak (https://wiesci24.pl/2025/12/02/dyplomacja-nie-moze-czekac-nawrocki-na-kursie-kolizyjnym-z-interesem-panstwa/) język po Polsku