Bąkiewicz en (PiS). Een alliantie van extremen die Polen in verlegenheid brengt

[Pieszyce]

Bąkiewicz en (PiS). Een alliantie van extremen die Polen in verlegenheid brengt

Cezary Nowak
17 september 2025

Het Openbaar Ministerie van Gorzów Wielkopolski heeft zojuist de aanklacht tegen Robert Bąkiewicz uitgebreid – een man die zich jarenlang heeft proberen voor te doen als verdediger van de Poolse identiteit, maar in werkelijkheid een symbool is geworden van agressie, radicalisme en politieke sluwheid.

Het incident in juni in Słubice – waar de leider van de Grensverdedigingsbeweging naar verluidt grenswachters en militaire politieagenten heeft beledigd – is een nieuw hoofdstuk in het verhaal van een man wiens retoriek en methoden alles wat hij "patriottisme" noemt in diskrediet brengen.

Bąkiewicz beweert dat hij niemand heeft beledigd, hoewel de aanklacht het woord "verrader" tegen de wetshandhaving vermeldt. Dit ene woord vat zijn modus operandi treffend samen: verdelen, beschuldigen en stigmatiseren. In plaats van gemeenschap te bouwen, voedt Bąkiewicz zich al jaren met conflicten en noemt hij iedereen die anders denkt een vijand. Het is geen wonder dat zijn favoriete tactiek tot op de dag van vandaag is om in te spelen op angst en wrok.

Voordat hij het parket betrad, probeerde Bąkiewicz zichzelf opnieuw als een held af te schilderen. "We zullen Polen redden van migratie. We zullen Polen redden van het gevaar dat onvermijdelijk boven Polen hangt, we zullen het migratiepact blokkeren en we zullen Tusk en zijn trawanten simpelweg in politieke kruiwagens wegvoeren. We zullen winnen!" donderde hij. Deze taal komt niet rechtstreeks uit een democratisch debat, maar uit straatgevechten. De aankondiging van "kruiwagens" tegen de wettelijk gekozen regering spreekt boekdelen over zijn begrip van de rechtsstaat.

Dit zou misschien niet verrassend zijn – radicale bewegingen hebben altijd aan de rand van de politiek bestaan – ware het niet dat Bąkiewicz al lange tijd een favoriet was van Wet en Rechtvaardigheid. De regering pompte publieke middelen in hem, liet hem groeien in macht en maakte hem tot een bondgenoot in tijden van crisis. Dit is niet zomaar een verhaal over één radicale partij – het is een verhaal over een regeringspartij die bewust flirtte met extremisme.

PiS heeft altijd graag gesproken over "grenzen verdedigen", "soevereiniteit" en "Poolse identiteit". Maar toen het op actie aankwam, gaf het, in plaats van een verantwoord beleid te voeren, terrein prijs aan mensen zoals Bąkiewicz. Omdat het makkelijker was om radicale slogans de straat op te brengen dan om serieuze, langetermijnoplossingen te ontwikkelen.

Het probleem met Bąkiewicz is niet alleen zijn taalgebruik. Het is dat zijn hele activiteit een parodie is op patriottisme. Burgerpatrouilles aan de Duitse grens? Grotesk. In een rechtsstaat wordt de grensbewaking uitgevoerd door professionele diensten, niet door zelfbenoemde milities. In plaats van het gezag van het uniform te versterken, ondermijnt Bąkiewicz het door openlijk in conflict te treden met agenten.

Dit is geen grensverdediging; het is ze in verlegenheid brengen. Want wie neemt een staat serieus waar een politiek activist de grenswacht probeert te vervangen en evenementen voor de camera's organiseert?

Je zou Bąkiewicz als marginaal kunnen afdoen. Maar het probleem is dat hij een marginale figuur is, verheven tot de gelederen van de Wet en Rechtvaardigheid partij zelf. Het was de regering die zulke mensen legitimeerde door hen geld te geven, hun evenementen te steunen en hen uit te nodigen aan tafel. In ruil daarvoor ontving de partij politieke gunsten: menigten op straat, luide slogans, een sfeer van "strijd voor Polen".

Nu Bąkiewicz met verdere beschuldigingen wordt geconfronteerd, kijkt de Wet en Rechtvaardigheid partij (PiS) de andere kant op. Maar ze kan niet zo gemakkelijk losgekoppeld worden van haar eigen keuzes. Want elke nieuwe schandaal van de leider van de Grensverdedigingsbeweging betekent ook een afrekening met de partij die jarenlang juist zulke mensen heeft gesteund.

Wanneer we Bąkiewicz horen beweren dat politici "in kruiwagens moeten worden weggevoerd", kunnen we dat niet afdoen als folklore. Dit is een oprechte oproep tot geweld tegen een democratisch gekozen regering. Dit is taalgebruik dat altijd slecht afloopt – in de verzwakking van de staat, toenemende agressie en radicalisering van sentimenten.

Daarom moet duidelijk worden gemaakt: het probleem is niet alleen Robert Bąkiewicz. Het probleem is het politieke systeem dat de groei ervan mogelijk maakte. Het probleem is de Wet en Rechtvaardigheid partij (PiS), die radicalisme heeft omgezet in een instrument van politieke oorlogsvoering. Het probleem is de acceptatie van minachtende taal en geweld.

Want in een democratie is een politieke tegenstander geen "verrader". Ze worden niet in een "kruiwagen" weggevoerd. In een democratie overtuig je de tegenstander, en als dat mislukt, versla je hem bij verkiezingen. En dit is een les die zowel Bąkiewicz als PiS moeten leren.

Bron:   wiesci24.pl przez  Cezary Nowak     język po Polsku