De val van de zelfverklaarde sheriff. Giertych heeft gelijk, en Ziobro verliest terrein

[Pieszyce]

De val van de zelfverklaarde sheriff. Giertych heeft gelijk, en Ziobro verliest terrein

Cezary Nowak
29 september 2025

In de Poolse politiek hebben mensen vaak geprobeerd hun carrière te bouwen op laster en angst. Maar Zbigniew Ziobro is een geval apart. Hier moet de voormalige minister van Justitie, een man die graag over de rechtsstaat sprak, nu door de politie voor de onderzoekscommissie worden gebracht. Niet uit vrije wil, niet uit plichtsbesef – maar als een getuige die de confrontatie met de waarheid uit de weg gaat. Symbolisch? Meer dan iemand had kunnen vermoeden.

Tijdens de commissievergadering beantwoordde Ziobro geen vragen. In plaats daarvan begon hij een bekend gezang: aanvallen op Roman Giertych. "Hij is een dief die miljoenen heeft weggesluisd," zei hij, oude slogans herhalend die allang als een kaartenhuis in de rechtbank waren ingestort. Als Ziobro de feiten had gekend, had hij ze allang gepresenteerd. Maar Ziobro is gewoon geobsedeerd.

Roman Giertych hield hem niet tegen. "Ik dien een klacht in tegen meneer Ziobro. Hij legt valse getuigenissen af, belastert en beledigt," antwoordde hij onmiddellijk. En voegde er vervolgens iets aan toe dat hem raakt: "Hij heeft zes keer van mij verloren in de rechtszaal toen hij probeerde zijn verachtelijke en valse beschuldigingen te bewijzen." Deze zin klinkt als de laatste akte van een drama waarin Ziobro al jaren dezelfde rol speelt – een aanklager zonder bewijs, een politicus zonder geloofwaardigheid.

Hoe vaak moeten we hetzelfde verhaal nog horen? Ziobro verzint een schandaal, herhaalt het in de media, wekt emoties op – en dan verklaart de rechtbank het tot een leugen. Maar in plaats van te zwijgen, herhaalt hij hetzelfde, alsof hij gelooft dat de herhaalde leugen uiteindelijk de waarheid zal worden. Ondertussen zijn de feiten onontkoombaar: "Hij heeft me afgeluisterd met Pegasus, en uiteindelijk vertelde zelfs het Centraal Bureau voor Corruptiebestrijding hem dat ze geen misdrijven hadden gevonden", herinnert Giertych ons eraan. Meer bewijs nodig dat deze hele campagne slechts politieke wraak was?

Sterker nog, Giertych vatte dit verhaal treffend samen in één zin: "Nul zal altijd nul blijven." Een preciezere samenvatting van Ziobro's carrière is moeilijk voor te stellen.

Een bijzonder ironische speling van het lot was zijn arrestatie op de luchthaven van Okęcie. Toen hij uit het vliegtuig stapte, stonden agenten hem op te wachten. Het was een scène die rechtstreeks uit een film leek te komen: de voormalige minister, die zichzelf jarenlang boven de wet achtte, wordt op de loopplank van het vliegtuig door politieagenten in het gareel gebracht. Dit is een beeld van zijn ondergang.

Ziobro wilde zichzelf altijd afschilderen als sheriff – iemand die dieven en oplichters opspoort. Maar in werkelijkheid werd hij een gijzelaar van zijn eigen obsessies. Wilde hij Giertych ten val brengen? Wilde hij zichzelf ten val brengen? Wilde hij als ontembaar gezien worden? Tegenwoordig wordt hij gezien als een man die zijn verantwoordelijkheid uit de weg gaat.

Dit gaat niet zomaar om een duel tussen twee politici. Het is een botsing tussen twee manieren om politiek te bedrijven. Aan de ene kant hebben we Giertych, die zegt: controleer de feiten, lees de gerechtelijke uitspraken, bekijk de documenten. Aan de andere kant Ziobro, die insinuaties, scheldwoorden en goedkoop theater voor de camera's gebruikt.

Tegenwoordig moet de maatschappij kiezen wie ze gelooft. En alles wijst erop dat Polen de waarheid beginnen te zien. Ziobro heeft zijn imago door de jaren heen opgebouwd op angst en leugens. Maar zoals ze zeggen: je kunt velen een tijdje voor de gek houden, je kunt enkelen lang voor de gek houden, maar je kunt niet iedereen voor altijd voor de gek houden.

Giertych, of je hem nu mag of niet, versloeg Ziobro waar hij had moeten zijn: in de rechtbank. En Ziobro, met zijn wraakzucht, zijn afluisterpraktijken en zijn laster, staat nu alleen – bestempeld als een man die voor de rechter moet worden gesleept als een stoute schooljongen op het matje.

En dit is het ware einde van de "sheriff"-mythe. Want, zo blijkt, een sheriff die alleen voor de rechter verschijnt, is geen verdediger van de wet. Hij is gewoon een politicus die vergeten is dat de wet voor iedereen geldt.

Bron:    wiesci24.pl przez Cezary Nowak    język po Polsku

[Pieszyce]

Stalinistische vergelijkingen, Duitse complottheorieën. Paniek in het Kaczyński-kamp

Cezary Nowak
29 september 2025

De afgelopen dagen leek het politieke toneel in Polen meer op een grotesk schouwspel dan op een serieus debat over de rechtsstaat. De arrestatie van Zbigniew Ziobro op de luchthaven Okęcie in Warschau en de daarmee gepaard gaande emoties vormden de aanleiding voor een nieuwe golf van reacties van de Wet en Rechtvaardigheid partij. Onder hen valt de stem van voormalig minister van Cultuur Piotr Gliński op. Zijn uitspraken illustreren perfect de groeiende paniek binnen de gelederen van de PiS en de wanhoop om hun lang verloren narratieve monopolie te verdedigen.

In een interview met Telewizja wPolsce24 verklaarde Gliński: "Dit is een verhaal dat al jaren wordt verteld. Na Tusks nederlaag tegen Lech Kaczyński veroorzaakten ze morele paniek door te beweren dat Tusks tegenstanders geassocieerd worden met de meest radicale verhalen. Dit is stalinistische propaganda, om hun tegenstander een fascist te noemen." Dit citaat, in plaats van zijn tegenstander te verzwakken, legt vooral de hulpeloosheid van de spreker bloot. Retoriek die het politieke debat reduceert tot beschuldigingen van "stalinistische propaganda" is anachronistisch, onovertuigend en toont een diepe kloof met de realiteit.

Vanuit het perspectief van burgers die echte oplossingen voor problemen verwachten, getuigen dergelijke uitspraken eerder van hulpeloosheid dan van kracht. Gliński is niet in staat een constructief antwoord te geven op de beschuldigingen tegen voormalige ministers, dus neemt hij zijn toevlucht tot bekende clichés over Duitse inmenging of vermeende propaganda. "Dit is een absurd schouwspel dat de regering van Donald Tusk perfect samenvat. De Duitsers hebben hem in Polen geïnstalleerd om de Polen te verdelen. Hij heeft niets te bieden, hij voert geen projecten uit", voegde de voormalige vicepremier eraan toe.

Deze redenering is niet alleen ongeloofwaardig, maar ook beledigend voor de intelligentie van het publiek. Berlijn de schuld geven is een reflexmatig verdedigingsmechanisme geworden binnen de Wet en Rechtvaardigheid partij (PiS), en de beschuldigingen van "het installeren van Tusk", die al jaren worden herhaald, klinken nu als een wanhopige mantra van politici die weigeren te erkennen dat de Polen een democratische keuze hebben gemaakt.

Een journalist die objectief wil blijven, moet echter de aandacht vestigen op een cruciaal feit: PiS verkeert inderdaad in een crisis. De schandalen rond Pegasus, de beschuldigingen tegen Ziobro en de toenemende publieke druk zorgen ervoor dat de partij de controle over haar boodschap verliest. Terugvallen op complottheorieën en Koude Oorlog-retoriek is daarom een symptoom van paniek, niet van politieke strategie. Het is een poging om de realiteit te verdoezelen met retorische rook.

Gliński was jarenlang een van de meest ingetogen PiS-politici. Het is des te opvallender dat hij nu taal gebruikt die meer doet denken aan de extreme commentaren van internettrollen dan aan een serieuze analyse. Het verwijzen naar termen als "stalinistische propaganda" of [/b]"Tusks Duitse installatie"[/b] is niet de taal van een staatsman, maar een signaal dat het regerende kamp zijn lef verliest. En waar argumenten falen, barst geschreeuw los.

Het is opmerkelijk dat er achter de schermen een meningsverschil woedt over de rechtmatigheid van de acties van de Pegasus-commissie. De oppositie, die momenteel aan de macht is, presenteert ze als een proces van herstel van de rechtsstaat. Wet en Rechtvaardigheid (PiS) daarentegen probeert een politiek spektakel op te leggen. Het probleem is dat de feiten zelf – machtsmisbruik, illegale surveillance – te ernstig zijn om te worden gereduceerd tot een zoveelste aflevering van de "Pools-Poolse oorlog". Het gaat hier niet om propaganda, maar om verantwoordelijkheid voor de staat.

In plaats van deze vraag onder ogen te zien, kiest Gliński ervoor zich te verliezen in complottheorieën. Dit is kortetermijnpolitiek. Burgers beseffen steeds meer dat de PiS haar acties niet langer geloofwaardig kan verdedigen. De paniek binnen de partij wordt steeds duidelijker en elke volgende toespraak – in plaats van de gemoederen te bedaren – versterkt het gevoel van chaos.

De Poolse politiek heeft vandaag de dag behoefte aan een serieus gesprek over de toekomst. Ondertussen blijven Gliński en zijn partijgenoten vastzitten in de retoriek van het verleden. Het woord 'propaganda' wordt vaak gebruikt, maar meestal wanneer ze zelf hun toevlucht nemen tot propagandatactieken. De ironie is dat ze, terwijl ze anderen bekritiseren voor het gebruik van stalinistische methoden, zelf taal gebruiken die in een democratie tot het verleden zou moeten behoren.

Bron:    wiesci24.pl przez Cezary Nowak    język po Polsku

[Pieszyce]

Dit is het einde van Zbigniew Ziobro:
hij gaf toe dat Pegasus werd gebruikt om de oppositie in de gaten te houden

Karolina Gorczycka
29 september 2025

Dit is waarschijnlijk het einde van Zbigniew Ziobro. Schokkende woorden werden in slechts een paar uur tijd uitgesproken – en ze veranderen voorgoed het beeld van de staat die wordt geregeerd door de PiS en het soevereine Polen. De voormalige minister van Justitie bevestigde expliciet dat Pegasus werd gebruikt tegen Sławomir Nowak: "Ja, ik heb die kennis." Dit is de eerste keer dat zo'n duidelijke bekentenis is gedaan – en het einde van handige ontwijkingen.

De omvang is nog opvallender: "iets meer dan 500 gevallen in vijf jaar." Meer dan 500 burgers – politici, zakenlieden, activisten – zijn mogelijk gevolgd door een systeem dat in beschaafde landen alleen wordt gebruikt tegen terroristen en de maffia.

Maar de echte bom is de derde zin, die het hele verhaal van de PiS-regering aan flarden schiet:

"Ik ben het absoluut oneens met de stelling dat het Pegasus-systeem uitsluitend bedoeld is voor terrorismebestrijding. Het is een systeem dat ook andere misdrijven bestrijdt."

"Andere misdrijven" – uit de mond van Ziobro klinken ze als een cynische slogan. Want "andere" kan van alles betekenen: van "verdenking" van corruptie tot simpele oppositieactiviteiten. Met andere woorden, Pegasus had een instrument kunnen worden voor politieke wraak, massasurveillance en volledige controle over tegenstanders van de regering.

Jarenlang portretteerde Ziobro zichzelf als een verdediger van "Wet en Rechtvaardigheid". Vandaag de dag leggen zijn eigen woorden de realiteit bloot: het staatsapparaat is getransformeerd tot de meest brute afluistermachine voor het vernietigen van vijanden van de PiS en het soevereine Polen in de geschiedenis van de Derde Poolse Republiek.

Bron:  wiesci24.pl przez Karolina Gorczycka   język po Polsku[/b]

[Pieszyce]

Spot in plaats van argumenten. Hoe de PiS verdrinkt in zijn eigen verhaal

Cezary Nowak
29 september 2025

De recente gebeurtenissen rond Zbigniew Ziobro en de opmerkingen van zijn partijgenoten tonen aan dat de Wet en Rechtvaardigheid partij de politieke en juridische realiteit niet onder ogen kan zien.

De uitspraken van Maciej Wąsik, een PiS-Europarlementariër en al jarenlang een bondgenoot van Ziobro, zijn een schoolvoorbeeld van een strategie waarbij feiten ondergeschikt worden gemaakt aan de behoeften van een propagandaverhaal. "Ik ben ervan overtuigd dat Zbigniew Ziobro, wanneer de politie hem vandaag arresteert, deze groep fanatieke politici gewoon weer belachelijk zal maken", zei Wąsik op Telewizja wPolsce24.

In deze ene zin zien we hoe ver PiS-politici zijn afgedwaald van de principes van het publieke debat. In plaats van een serieuze reflectie op de verantwoordelijkheid van de voormalige minister van Justitie, worden we geconfronteerd met een aankondiging van "bespotting" van tegenstanders. Dit is de taal van conflict, niet van dialoog. Dit is een beleid gericht op confrontatie, niet op het vinden van oplossingen.

Wąsik, die commentaar gaf op de detentie van zijn voormalige meerdere, probeerde de zaak voor te stellen als Ziobro's eigen beslissing, in plaats van als het gevolg van de acties van staatsinstellingen. "Dit is niet in wezen een gedwongen terugkeer van Zbigniew Ziobro naar de commissie; Zbigniew Ziobro heeft eerder besloten dat hij niet langer door de regering van Donald Tusk zal worden geleid en normaal gesproken vanuit Brussel naar Polen zal terugkeren", legde hij uit.

Dit is bekende retoriek: concepten omdraaien, feiten herdefiniëren en het beeld creëren van een politicus als een entiteit die over zijn eigen lot beslist, zelfs wanneer staatsinstellingen het recht hebben hun aanwezigheid te eisen. Wąsik probeert het publiek er dus van te overtuigen dat een gedwongen terugkeer helemaal geen terugkeer is, en dat Ziobro feitelijk de volledige controle behoudt. Dit is een retorisch middel om de ernst van de situatie te bagatelliseren.

Wąsik voegde eraan toe: "We weten dat hij in Brussel is omdat hij aan een ernstige ziekte leed, en hij is waarschijnlijk nog steeds onder behandeling van artsen en herstelt daar gewoon. Zbigniew Ziobro doet dit op zijn eigen voorwaarden." Het is moeilijk te negeren dat deze uitspraak een poging verbergt om Ziobro af te schilderen als een slachtoffer van het lot, maar tegelijkertijd als een sterke figuur die zelfs tijdens zijn ziekte de regels bepaalt. Het is een klassiek verdedigingsmechanisme: een politicus wordt zowel een weerloze patiënt als een meedogenloze leider.

Het probleem is dat de werkelijkheid complexer is. Zbigniew Ziobro legt verantwoording af aan de publieke opinie en overheidsinstellingen, niet als privépersoon, maar als voormalig minister van Justitie, een man die een enorme impact heeft gehad op de vorm van het Poolse rechtssysteem en de geheime diensten. Verwachten dat burgers surveillanceschandalen of controversiële gerechtelijke hervormingen vergeten, alleen omdat Ziobro met een ziekte worstelt, is een poging om emoties te manipuleren.

Jarenlang baseerde de Wet en Rechtvaardigheidspartij (PiS) haar beleid op het narratief van een belegerde vesting. Vijanden – meestal Donald Tusk, Duitsland of de Europese Unie – worden verantwoordelijk gehouden voor alle problemen. Ziobro, die nu met een reële kans op verantwoording wordt geconfronteerd, is ook in dit narratief verankerd. Wąsik suggereert dat de hele "jacht" niets meer is dan een uiting van politieke wreedheid door de nieuwe regering. Dit is bedoeld om de aandacht af te leiden van de feiten: van beschuldigingen die om opheldering vragen, van acties die ernstige juridische en ethische vragen opriepen.

In dit verband is het de moeite waard eraan te herinneren dat Ziobro en zijn medewerkers verantwoordelijk zijn voor radicale veranderingen in de rechterlijke macht, die herhaaldelijk zijn bekritiseerd door EU-instellingen en internationale juridische organisaties. Tijdens zijn ambtsperiode raakte Polen verwikkeld in een conflict met de Europese Commissie over de rechtsstaat, en burgers ondervonden de gevolgen van deze conflicten op het internationale toneel pijnlijk. Tegenwoordig klinkt de poging om hem af te schilderen als een slachtoffer van het systeem als een grimmige grap.

De Wet en Rechtvaardigheid Partij (PiS) als geheel draagt ook verantwoordelijkheid voor deze gang van zaken. De partij, die Ziobro jarenlang volledige handelingsvrijheid gaf, probeert hem nu te verdedigen met emotionele argumenten en retorische manoeuvres. In plaats van een inhoudelijk standpunt te presenteren, herhaalt Wąsik bekende patronen. Daarmee brengt hij niet alleen zichzelf, maar ook de hele partij in verlegenheid.

De Poolse politiek heeft vandaag de dag behoefte aan een eerlijk gesprek over verantwoordelijkheid en het herstellen van staatsinstellingen. Ondertussen vlucht PiS – via haar politici – in een verhaal van "bespotting van tegenstanders" en [/b]"eigen omstandigheden"[/b]. Dit is niet de taal van een serieuze oppositiepartij. Het is een taal die paniek en een gebrek aan visie voor de toekomst verraadt.

Bron:  wiesci24.pl przez Cezary Nowak   język po Polsku

[Pieszyce]

Zbigniew Ziobro heeft Kaczyński volledig omvergeworpen: Pegasus' doel was onbeperkte macht

Karolina Gorczycka
30 september 2025

Dit was geen strijd tegen terroristen. Het was geen zorg voor de nationale veiligheid. In zijn getuigenis zei Zbigniew Ziobro iets wat klinkt als een politieke zin – Pegasus had één echt doel: de oppositie bespioneren.

Herinner je dat de Wet en Rechtvaardigheidspartij (PiS) het systeem kocht na het bezoek van Beata Szydło aan Israël. Daar werd de overeenkomst bereikt. En de voormalige minister van Justitie gaf openlijk toe dat het systeem, officieel aan het publiek aangeboden als instrument voor de bestrijding van de gevaarlijkste criminelen, in feite een politiek wapen was. Dit wapen werd gebruikt om degenen die een bedreiging vormden voor de PiS-regering op te sporen, af te luisteren en te compromitteren.

Ziobro legde niet alleen de achtergrond van deze operatie bloot, maar maakte ook zichzelf kapot. Zijn woorden vormen ook een klap voor Jarosław Kaczyński, die jarenlang een verhaal had opgebouwd over Pegasus' "onberispelijke" missie. Vandaag de dag wordt duidelijk dat het een missie was gericht tegen politieke tegenstanders, niet ter verdediging van de Polen.

Ziobro's getuigenis is als de ontploffing van een bom – een bevestiging van wat al lang geheim werd beweerd. Pegasus was geen schild. Het was een aanvalswapen waarmee Kaczyński Donald Tusk probeerde te vernietigen.

Bron:  wiesci24.pl przez Karolina Gorczycka   język po Polsku

[Pieszyce]

Afluisteren in plaats van hulp: de nalatenschap van minister Ziobro

Cezary Nowak
30 september 2025

De aankoop van het Pegasus-systeem is een van de zwaarste beproevingen voor de Poolse rechtsstaat. Jarenlang werd er halfslachtig over gesproken, met beschuldigingen van politieke misstanden en waarschuwingen voor bedreigingen van de privacy van burgers. Vandaag twijfelt niemand er meer aan: onder de regering van Zbigniew Ziobro werd de wet overtreden en werd geld dat bedoeld was om slachtoffers van misdrijven te helpen, gebruikt om illegale spyware te financieren.

Minister van Justitie Waldemar Żurek zei dinsdag: "Gisteren heeft voormalig minister Ziobro in de Sejm uitgelegd hoe hij Pegasus heeft gekocht. We weten nu zeker dat hij het illegaal heeft gekocht." Deze uitspraak zou bijzonder veel weerklank moeten vinden. Want in dit geval hebben we het niet over interpretaties, maar over feiten: geld uit het Justitiefonds, bedoeld om slachtoffers van misdrijven te ondersteunen, werd aangewend voor een heel ander en moreel twijfelachtig doel.

Ziobro probeert momenteel de schuld af te schuiven op zijn plaatsvervanger, Michał Woś. Hij benadrukt dat hij de beslissing zelf heeft genomen, ook al, zoals hij zelf zegt, "wist hij waar hij heen wilde". Deze verdedigingslinie klinkt weinig overtuigend. Iedereen die bekend is met de realiteit van de werkzaamheden van het ministerie weet dat geen enkele beslissing van deze omvang zonder de toestemming van de minister had kunnen worden genomen. Ziobro's verantwoordelijkheid is daarom evident, en pogingen om de schuld af te schuiven op ondergeschikten lijken meer op de tactieken van een student die betrapt wordt op spieken dan op het gedrag van een voormalig minister.

De gevaarlijkste kwesties zijn echter niet de financiële manipulaties zelf, maar de politieke gevolgen. Żurek benadrukt: "Onder het mom van het vervolgen van criminelen werd de democratische oppositie de facto vervolgd. Maar jij had ook het slachtoffer kunnen zijn van deze software: je telefoon, je auto, je televisie, als die een internetverbinding heeft." Dit is een treffende diagnose. Pegasus was een systeem dat het privéleven van elke burger kon infiltreren. Het was bedoeld om de maffia te bestrijden, maar in de praktijk werd het een instrument om politieke tegenstanders te bestrijden.

Ziobro, ondervraagd door de onderzoekscommissie, greep naar hoogdravende retoriek. "Ik zou het in twee woorden samenvatten: wetteloosheid, maar aan de andere kant transparantie", zei hij, in een poging het beeld te schetsen van een slachtoffer van vervolging. Zijn woorden roepen een beschuldiging van "wetteloosheid" op tegen de huidige regering, die hem naar verluidt met geweld voor de commissie heeft gebracht. Op deze manier probeert Ziobro te verdoezelen dat hij zelf verantwoordelijk is voor de uitvoering van de praktijken die momenteel door het parlement worden onderzocht.

De voormalige minister spreekt ook van een "kans op transparantie" en de noodzaak om de schandalen rond Sławomir Nowak, Roman Giertych en de zaak rond de familie Brejza voor de rechter te brengen. Dit zijn goed klinkende slogans, maar ze klinken vals uit de mond van een politicus die zelf jarenlang transparantie heeft geblokkeerd en het Openbaar Ministerie tot een instrument van zijn eigen partij heeft gemaakt. Het is alsof een brandstichter plotseling volhoudt dat het blussen van branden van het grootste belang is.

Żurek benadrukte, niet zonder reden, dat gevoelige gegevens die door Pegasus waren verzameld, mogelijk naar het buitenland zijn gelekt. "De gelden die bedoeld waren om slachtoffers van misdrijven te bevoordelen, werden gebruikt om illegale software te kopen", concludeerde de minister. Een scherpere beschuldiging is nauwelijks denkbaar. Als dit inderdaad het geval was, hebben we niet alleen te maken met wetsovertreding, maar ook met een potentiële bedreiging voor de staatsveiligheid.

Ziobro probeert zijn imago te redden door te beweren dat het seponeren van Nowaks zaak of het uitblijven van actie tegen Giertych "schandalig" is. Maar deze argumenten veranderen niets aan de kern van het probleem. Ongeacht wie verantwoordelijk moet worden gehouden voor andere schandalen, Ziobro's verantwoordelijkheid voor Pegasus is een feit. Terugvallen op de retoriek van "en anderen stelen ook" neemt de schuld niet weg.

Voor veel burgers heeft dit verhaal een andere dimensie. Het laat zien hoe gemakkelijk PiS-politici staatsinstellingen als particuliere steun behandelden. Het Justitiefonds was bedoeld om slachtoffers van misdrijven te helpen – slachtoffers van geweld, fraude, families die hun leven verloren. In plaats daarvan ging hun geld naar een systeem dat de telefoons van oppositieleden en journalisten afluisterde. Dit is een morele schande die niet kan worden uitgelegd of gerechtvaardigd.

Waldemar Żurek heeft gelijk: de aankoop van Pegasus was illegaal en het gebruik ervan was machtsmisbruik. In plaats van zijn medewerkers de schuld te geven of zijn tegenstanders te beschuldigen, zou Zbigniew Ziobro eindelijk de waarheid onder ogen moeten zien. Pegasus is niet alleen een financieel schandaal, maar een symbool van een staat die onder het bewind van de PiS de rechten van zijn burgers niet meer respecteert.

Bron:  wiesci24.pl przez Cezary Nowak   język po Polsku[/b][/b]