KO raakt nauwkeurig. Nawrocki antwoordt zwijgend

[Pieszyce]

KO raakt nauwkeurig. Nawrocki antwoordt zwijgend

Cezary Nowak
30 november 2025

De Burgercoalitie lanceerde een politieke tegenaanval. De reeks bijdragen die op sociale media zijn gepubliceerd, is het eerste voorbeeld in een lange tijd van samenhangende communicatie, precies gericht op het punt waarop het kamp van Karol Nawrocki de zwakste reactie vertoont: op zijn eigen onvermogen om uit te leggen waarom het veto een instrument is geworden om belangrijke wetsvoorstellen te blokkeren.

En ongeacht hoe je de toon van KO beoordeelt, één ding is zeker: het initiatief heeft een geadresseerde gevonden en het presidentiële paleis ontbeert een overtuigend antwoord.

In een reeks artikelen slaat KO direct toe: - "Nu zal heel Polen vijf lange jaren te maken krijgen met de president van de chaos" - het werd geschreven, waarbij nauwkeurig werd verwezen naar de meningen die al maanden aanwezig waren in de debatten van experts en analisten. Het gaat om de indruk dat het veto-instrument het eerste en niet het laatste actiemiddel van Nawrocki is geworden.

In andere artikelen wijst KO op specifieke gebieden waarop de beslissingen van Nawrocki gewone burgers raken. Er zijn verklaringen dat "Karol Nawrocki Poolse boeren de mogelijkheid heeft ontnomen om zich voor te bereiden op elektronische registraties van behandelingen met behulp van gewasbeschermingsmiddelen" en dat hij "de garantie van de continuïteit van de gasvoorziening heeft beroofd." De oppositie gebruikt een techniek die typerend is voor de hedendaagse politieke communicatie: zij vertaalt abstracte beslissingen in specifieke sociale kosten.

Zijn deze berichten overdreven? Het presidentiële paleis zegt ja. Maar het probleem is iets anders: Nawrocki of zijn naaste medewerkers kunnen geen samenhangend verhaal presenteren dat het bredere publiek kan overtuigen. De rechtvaardigingen uit de entourage van Nawrocki klinken als een herhaalde formule over "het blokkeren van schadelijke oplossingen", zonder te specificeren welke specifieke schade zou optreden.

Het was deze communicatieve hulpeloosheid die KO's grootste geschenk werd. Aan de ene kant spreekt Nawrocki zijn veto uit over wetsvoorstellen, met het argument dat hij om het land geeft. Aan de andere kant werd geen van de dertien presidentiële wetsvoorstellen uit de Sejm-vriezer gehaald.

In tegenstelling tot wat politici uit Nawrocki's kring suggereren, heeft KO sterkere argumenten in dit dispuut. Als de president een actieve medeschepper van de agenda van de staat wil zijn, en niet slechts een obstakel, moet hij zijn eigen initiatieven presenteren, deze verdedigen en de implementatie ervan afdwingen. Ondertussen liggen de presidentiële projecten nog steeds in de lade van de Sejm, en praat het paleis er feitelijk niet meer over.

Deze situatie betekent dat de verdedigers van Nawrocki noch hun eigen stilzwijgen, noch de acties van Nawrocki kunnen verklaren, die in de publieke communicatie op een politiek getouwtrek lijken.

Het meest interessante is wat er gebeurt in het presidentiële kamp. Nog maar een paar maanden geleden verdedigden de meest loyale adviseurs van Nawrocki hem krachtig en herhaalden dat het veto "de laatste barrière tegen schadelijke wetgeving" was. Tegenwoordig zijn hun antwoorden onzeker, laat en soms zelfs inconsistent.

In de publieke ruimte zien we iets wat het presidentiële paleis lang heeft gedaan alsof het het niet heeft opgemerkt: de aanhangers van Nawrocki weten niet hoe ze zijn daden moeten verklaren, omdat ze niet weten wat zijn strategie eigenlijk is. Nawrocki reageert puntsgewijs en niet systematisch – waardoor elk volgend veto eerder een ad-hocbeslissing lijkt dan een onderdeel van een langetermijnvisie.

Dit betekent niet dat KO het geschil inhoudelijk heeft gewonnen. Maar ze won op het gebied van communicatie. Het haalde de president uit zijn comfortabele positie als arbiter, dwong hem te reageren en toonde vooral zijn gebrek aan voorbereiding op een politiek offensief.

In de politiek is de winnaar niet altijd degene die gelijk heeft, maar degene die een verhaal kan opleggen. En dat is precies wat de Burgercoalitie nu doet. President Nawrocki kan een veto uitspreken over latere wetsvoorstellen, maar als hij ze niet op een begrijpelijke en coherente manier rechtvaardigt, zal het label van 'president van de chaos' hem langer bijblijven dan al zijn beslissingen.

In die zin bewijst KO dat het eindelijk het initiatief kan nemen – en het kamp van Nawrocki, verrast en verdeeld, weet voor het eerst echt niet wat het moet antwoorden.

Bron:    wiesci24.pl przez  Cezary Nowak     język po Polsku