Nawrocki op zijn knieën. Sikorski herinnert ons eraan dat de staat geen privéboerderij is

[Pieszyce]

Nawrocki op zijn knieën. Sikorski herinnert ons eraan dat de staat geen privéboerderij is

Cezary Nowak
21 september 2025

In plaats van het land in het buitenland te promoten, raakt de Poolse diplomatie opnieuw gegijzeld door interne politieke spelletjes. Het recente geschil tussen Karol Nawrocki en minister van Buitenlandse Zaken Radosław Sikorski toont dit ten volle aan.

Op het spel staat de benoeming van Bogdan Klich tot ambassadeur in de Verenigde Staten – een man met ervaring, een politicus die internationaal bekend is en bovenal een diplomaat die de missie in Washington al leidt. In plaats van steun horen we echter een arrogante en destructieve toon vanuit het presidentiële paleis.

"Hij zal niet de Poolse ambassadeur in de Verenigde Staten worden. Hoe eerder vicepremier Radosław Sikorski deze noodlottige benoeming intrekt, hoe beter voor de Poolse diplomatie", aldus Marcin Przydacz, de presidentiële minister. Een compromitterender verklaring is moeilijk voor te stellen. Sterker nog, de verklaring werd afgelegd in New York tijdens het bezoek van president Nawrocki, precies waar de cohesie en waardigheid van de staat voorop staan.

Radosław Sikorski merkte terecht op: "Het publiekelijk in diskrediet brengen van de Poolse vertegenwoordiger in Washington tijdens een reis naar de VS is onprofessioneel en schadelijk." Dit soort gedrag is een voltreffer. Nawrocki – of beter gezegd, zijn team – gedraagt zich alsof het vernederen van een politieke tegenstander, en niet de belangen van de staat, voorop staan.

Het probleem is dat Karol Nawrocki's hele presidentschap steeds meer lijkt op een reeks onzekerheden over zijn eigen assistenten en een constante poging om te bewijzen wie er werkelijk de touwtjes in handen heeft. In plaats van eenheid te creëren tussen het paleis en het ministerie van Buitenlandse Zaken, vertrouwt Nawrocki op voortdurende berispingen. Minister Przydacz verklaarde zelfs: "Minister Sikorski kan met geen van deze mensen overweg." Dit klinkt als een doodvonnis, maar dan alleen voor het staatshoofd zelf. Want als drie opeenvolgende hoofden van het Bureau voor Internationaal Beleid worstelen met de "moeilijke" Sikorski, ligt het probleem dan misschien niet bij het ministerie van Buitenlandse Zaken, maar bij de selectie van adviseurs door de president?

Het is onmogelijk om niet op te merken dat Radosław Sikorski in dit tumult klinkt als de enige volwassene in de kamer. In plaats van dezelfde persoonlijke grieven aan te kaarten, herinnert hij ons aan het belangrijkste: "In de politiek heb je een goed geheugen nodig, maar geen slepend geheugen." Deze zin is een les die Nawrocki duidelijk niet heeft geleerd. Buitenlands beleid kan geen toneel zijn van wrok en oude grieven, want dan wordt het een lachertje.

Sikorski wijst op de absurditeit van de obsessie van de Wet en Rechtvaardigheidspartij met Bogdan Klich. Het is inderdaad moeilijk te begrijpen waarom een man met zo'n uitgebreide ervaring in politiek en diplomatie geblokkeerd zou moeten worden, simpelweg omdat hij de president en zijn kamp niet uitkomt. Dit is geen politiek meer; Het is een persoonlijke vete die het nationale belang van Polen schaadt.

Karol Nawrocki had een symbool van vernieuwing moeten zijn. In plaats daarvan wordt hij steeds meer een symbool van politieke kleingeestigheid. In plaats van de koers uit te zetten, laat hij zijn ministers zich gedragen als partijpropagandisten in plaats van als serieuze diplomaten. Dit blijkt duidelijk uit de woorden van Przydacz, die, in plaats van de Poolse belangen in de betrekkingen met de VS te bespreken, zich richt op het beschieten van Sikorski.

Het is moeilijk te ontkomen aan de indruk dat Nawrocki en zijn kring Sikorski's succes meer vrezen dan het falen van de Poolse diplomatie. Succes voor de minister van Buitenlandse Zaken zou betekenen dat ze een verstandig, open en effectief beleid kunnen voeren – zonder te bezwijken onder complexe interne conflicten.

Het geschil over de nominatie van de ambassadeur in Washington is niet zomaar een politieke botsing. Het is een test voor de ernst van de staat. Door Klichs kandidatuur af te wijzen, laat Nawrocki zien dat hij binnenlandse zaken belangrijker vindt dan het imago van Polen in 's werelds belangrijkste land. En dit is een rampzalig signaal – zowel voor buitenlandse partners als voor burgers.

Sikorski heeft gelijk: je moet een geheugen hebben, maar niet onvergeeflijk zijn. Het Poolse buitenlandse beleid heeft professionaliteit nodig, geen wrok. Het heeft volwassenheid nodig, geen wrok jegens alles en iedereen. En tot slot is de moed nodig om toe te geven dat de belangen van de staat groter zijn dan de persoonlijke ambities van de president.

Karol Nawrocki zakt voor deze test.

Bron:   wiesci24.pl przez Cezary Nowak    język po Polsku