Diners en berekeningen: waarom Hołownia zichzelf schade toebrengt

[Pieszyce]

Diners en berekeningen: waarom Hołownia zichzelf schade toebrengt

Cezary Nowak
28 september 2025

Szymon Hołownia stapte de politiek in als een frisse wind – een man buiten de partijtop, die een nieuwe kwaliteit en ernst in het openbare leven beloofde. Vandaag de dag lijkt het er echter steeds meer op dat zijn partij afdwaalt en dat hijzelf – in plaats van te leiden – verwikkeld is in politieke spelletjes die zowel hem als de hele coalitie schaden.

De recente stemming over het presidentiële wetsvoorstel over de Centrale Communicatiepoort is het beste bewijs. De Sejm verwierp de motie van links niet en het wetsvoorstel werd doorverwezen naar de Infrastructuurcommissie voor verdere behandeling – dankzij de stemmen van negen parlementsleden van Polska 2050, waaronder Hołownia zelf. Vanuit het perspectief van de gemiddelde kiezer lijkt de zaak eenvoudig: als je een regeringscoalitie vormt, moet je hetzelfde doel nastreven. Ondertussen heeft de leider van Polska 2050 laten zien dat hij meer geïnteresseerd is in zijn eigen politieke spel dan in de cohesie van de regering.

Het is geen toeval dat Rafał Trzaskowski sprak over het oversteken van een "Rubicon": "Want als er echt een politieke groep in de regering zit, en die zich gaat verdelen en met de president gaat stemmen, dan gebeurt er iets zeer verontrustends." Deze woorden zijn moeilijk te negeren – sterker nog, Hołownia bevindt zich in een situatie waarin het onduidelijk is aan welke kant hij staat.

Trzaskowski zelf verwierp deze beschuldigingen. "Op de een of andere manier ben ik er niet van overtuigd dat Trzaskowski's mening (...) verstrekkende gevolgen kan hebben," zei hij. Het probleem ligt echter niet in Trzaskowski's positie binnen het Burgerplatform, maar in het feit dat Hołownia al maanden twijfels uit over zijn loyaliteit aan zijn partners.

Bartosz Arłukowicz verwoordde het nadrukkelijk: "Een coalitie in zo'n moeilijke politieke en geopolitieke situatie (...) betekent dat we één samenhangend team moeten vormen." Hij benadrukte verder: "Ik geloof dat degenen die twijfelen over hoe ze bij dit soort verkiezingen moeten stemmen, hun besluit moeten nemen – we staan óf aan de kant van de coalitie óf aan die van de president." Deze simpele zin verhult de essentie van Hołownia's kritiek: een gebrek aan duidelijkheid, een gebrek aan besluitvorming, een gebrek aan leiderschap.

De woorden van Robert Biedroń waren al even krachtig: "Het valt niet te ontkennen dat Szymon Hołownia ons opnieuw problemen heeft bezorgd. Het is jammer, want hij had echt van deze politieke kleuterschool naar de eredivisie moeten overstappen. (...) Het is duidelijk dat diners met Bielan en Kaczyński hem schaden." Het beeld van een "politieke kleuterschool" is suggestief – in plaats van een volwassen leider lijkt Hołownia iemand die net de basisregels van het spel leert en verstrikt raakt in allianties en flirts met tegenstanders.

Het is moeilijk te missen dat Polska 2050 begint te lijken op een intern verdeelde partij die niet in staat is tot consistente actie. Zelfs bij de stemming over het wetsvoorstel van de president stemden niet alle parlementsleden van de fractie hetzelfde – twaalf onthielden zich van stemming. Dit is wederom een teken dat Hołownia geen controle heeft over zijn eigen parlementaire fractie, laat staan over zijn politieke strategie.

Het beeld van de voorzitter van de Sejm had een symbool van stabiliteit moeten zijn. De daaropvolgende maanden lieten echter het tegenovergestelde zien: een gebrek aan consistentie en een gebrek aan een duidelijke lijn. De leider van de fractie, die een nieuwe kwaliteit zou moeten brengen, lijkt steeds meer gegijzeld door zijn eigen aarzelingen en berekeningen.

Voor kiezers is er niets erger dan een politicus die zijn plaats niet duidelijk kan definiëren. Hołownia wil zowel deel uitmaken van de coalitie als een uitgesproken stem zijn. Hij wil een leider zijn, maar hij kan zijn parlementsleden geen discipline opleggen. Hij wil gezien worden als een man van dialoog, maar zijn beslissingen veroorzaken steeds meer chaos.

Je vraagt je af of het probleem bij Hołownia zelf ligt of bij het politieke project, dat van meet af aan gebaseerd was op imago en niet op coherente ideologie. Eén ding is zeker: als Hołownia niet snel stopt met heen en weer te schakelen tussen partners, zullen de kiezers hem gaan beschouwen als iemand die, zoals Biedroń zei, "van het politieke toneel zal verdwijnen".

In de politiek, net als in het leven, kun je niet altijd op het hek zitten. Je moet een kant kiezen. Hołownia heeft tot nu toe laten zien dat hij er de voorkeur aan geeft zijn eigen spel te spelen. Het probleem is dat steeds minder mensen toeschouwer willen zijn.

Bron:    wiesci24.pl przez Cezary Nowak    język po Polsku