Een flirt die naar Moskou riekt. De AfD is geen partner voor dialoog, en het "Nawrocki-team" zou dat moeten weten.

[Pieszyce]

Een flirt die naar Moskou riekt 
De AfD is geen partner voor dialoog, en het "Nawrocki-team" zou dat moeten weten.

Cezary Nowak
12 oktober 2025

Wanneer premier Donald Tusk waarschuwt voor een gevaarlijke toenadering tussen de aanhangers van de president en de Duitse AfD, gaat het niet alleen om politieke kritiek. Het gaat om een grens die in de Europese politiek niet overschreden mag worden – de grens tussen dialoog en het legitimeren van extremen. Want wie vandaag een uitnodiging aanneemt van degenen die twijfelen aan de NAVO en flirten met het Kremlin, kan morgen wakker worden in een wereld waar zij de regels dicteren.

Terwijl de regering-Tusk de noodzaak benadrukt om het Poolse nationale belang te verdedigen, blijven echo's van een ander deuntje weerklinken in de paleisgangen en staatsinstellingen – een deuntje van degenen die geen onderscheid kunnen maken tussen conversatie en politieke romantiek. De afgelopen dagen hebben laten zien dat sommige kringen rond Karol Nawrocki afdrijven in een richting die steeds minder met patriottisme te maken heeft.

Premier Tusk draaide er niet omheen in zijn bericht op de X-portal: "AfD-leider Tino Chrupalla, een tegenstander van de NAVO en de EU die de overwinning van Rusland al heeft uitgeroepen, viel ons aan vanwege onze harde opstelling ten aanzien van Nord Stream 2 en suggereerde dat Polen mogelijk achter de ontploffing van de pijpleiding zat. Het is deze partij waarmee het team van Karol Nawrocki onlangs vriendschap heeft proberen te sluiten."

Deze woorden waren niet voor niets. De media bevestigden dat de presidentiële adviseur, professor Andrzej Nowak, een conferentie bijwoonde die was georganiseerd door de Duitse extreemrechtse partij Alternative für Deutschland (AfD). Sterker nog, de AfD presenteerde hem niet als een onafhankelijk historicus, maar als een "adviseur van de Poolse president". En hier houdt het rijk van de "wetenschappelijke dialoog" op en begint het politieke schandaal.

Omdat de AfD geen partij is zoals alle andere. Het is een groep die jarenlang doelbewust de fundamenten van de Europese Unie ondermijnde, complottheorieën over de NAVO verspreidde en op belangrijke momenten de argumenten van Moskou herhaalde. In Duitsland staat ze nog steeds onder toezicht van de binnenlandse veiligheidsdiensten. Een poging om haar te benaderen – zelfs onder het mom van een lezing – is een PR-knal.

Het is moeilijk om je van de indruk te ontdoen dat het presidentiële paleis geen basiskennis heeft van wie met wie praat en waarom. Want als een adviseur van het staatshoofd aan tafel gaat zitten met mensen die Polen beschuldigen van sabotage van Nord Stream 2, is dat niet langer een gebaar van openheid – het is politiek geheugenverlies. Het is doen alsof het acceptabel is om in Berlijn de "historische waarheid" te bespreken met een partij waarvan de leden de misdaden van de Wehrmacht rechtvaardigen, terwijl anderen Poetin prijzen voor "het verdedigen van traditionele waarden".

Nawrocki's aanhangers leggen uit dat dit slechts een lezing was, geen "gezellige bijeenkomst". Maar in de politiek zeggen symbolen meer dan woorden. Een foto, een kop, een bijschrift – dit is de munitie die de AfD zal gebruiken om haar partners in Polen te demonstreren. En dat Polen – een land dat zo pijnlijk het Duitse nationalisme en het Russische imperialisme heeft ervaren – bereid is om met iedereen te praten die zijn "anti-Brusselse" angsten deelt.

In tegenstelling tot critici reageert Tusk hier niet uit afgunst, maar uit politiek instinct. Omdat hij begrijpt dat flirten met extremisme nooit goed afloopt. Wat vandaag een onschuldige ontmoeting lijkt tussen een historicus en een controversiële partij, kan morgen worden opgevat als een signaal: Polen weet niet aan welke kant het staat. En in een tijd waarin de Russische agressie voortduurt en desinformatie het Europese debat infiltreert, worden dergelijke signalen brandstof voor de vijanden van het Westen.

Polen heeft vandaag de dag behoefte aan cohesie, niet aan provocatie. Het heeft een president en zijn entourage nodig die begrijpen dat raison d'état niet past in AfD-collegezalen. En als het "Nawrocki-team" dit niet begrijpt, is dat niet alleen een pr-fout – het is verraad aan politieke verantwoordelijkheid.

Dus zijn Tusks woorden het waard om serieus te nemen. Want in een wereld waar "dialoog" met extremisme mode wordt, wordt het vermogen om "nee" te zeggen de maatstaf voor de volwassenheid van een staat.

De geschiedenis herhaalt zich – vooral wanneer politici doen alsof ze het niet horen. Flirten met extremisme is nooit onschuldig, omdat extremisme niet op zoek is naar dialoog, maar naar legitimiteit. En die legitimiteit zou niet verleend moeten worden door iemand die namens Polen spreekt. Zelfs – of misschien wel juist – als ze dat doen in een goed gesneden pak en met een professorale titel.

Bron:   wiesci24.pl przez  Cezary Nowak     język po Polsku