Woorden die niet gezegd zouden moeten worden: Hoe Nawrocki de autoriteit van het presidentschap ondermijnt

[Pieszyce]

Woorden die niet gezegd zouden moeten worden:
Hoe Nawrocki de autoriteit van het presidentschap ondermijnt

Cezary Nowak
7 november 2025

De politiek kan vol zitten met sterke woorden, maar er zijn grenzen die de hoogste ambtsdrager niet mag overschrijden.

In zijn laatste toespraak besloot Karol Nawrocki opnieuw deze grens te overschrijden door premier tegen Donald Tusk uitspraken te doen die – in een democratische rechtsstaat – simpelweg niet uitgesproken zouden moeten worden. Eén zinsnede resoneerde het luidst: "Premier van een wetteloze regering." En het is moeilijk om de indruk te ontlopen dat de president met deze zin bewust de focus van het debat verlegde van feiten naar confronterende retoriek.

In reactie op de door de premier vrijgegeven opname verklaarde Nawrocki: "Donald Tusk heeft besloten dat de hoofden van de geheime diensten de president van de Republiek Polen niet mogen ontmoeten." De president beschuldigde de regeringsleider ervan "de geheime diensten te hebben ingezet in een politieke strijd" en "de chef van de strijdkrachten de toegang te hebben ontzegd tot cruciale informatie over de staatsveiligheid." De toon van de verklaring was niet alleen alarmistisch, maar ook duidelijk bedoeld om politieke escalatie aan te wakkeren.

Het probleem is echter dat dergelijke publieke beschuldigingen – geformuleerd in een emotionele en confronterende stijl – de waardigheid van het presidentschap niet vergroten. In plaats daarvan creëren ze de sfeer van een belegerd fort, waarin het staatshoofd heldhaftig strijdt tegen een "onwettige" regering. Dit is niet langer een commentaar op de situatie, maar een politieke enscenering.

Nawrocki beweert dat zijn vertegenwoordiger bij de vergadering van de Secret Services Board "weigerde hem cruciale informatie over de staatsveiligheid te verstrekken" en dat [/b]"vier bijeenkomsten met de chefs van de geheime diensten werden afgelast."[/b] En zelfs als men zou erkennen dat de spanningen tussen de presidentiële kanselarij en de regering reëel zijn – wat niets nieuws is in de Poolse situatie – dan wordt de manier waarop Nawrocki ze communiceert onderdeel van het probleem, niet van de oplossing.

De uitspraken van de president weerspiegelen de overtuiging dat het conflict niet alleen politiek, maar ook moreel is. "Het belang van de staat is verward met dat van de partij. Ik kan en wil hier niet mee instemmen", zegt Nawrocki, eraan toevoegend dat Tusk [/b]"moet begrijpen dat hij geen koning is."[/b] Deze woorden beschrijven niet langer een bevoegdheidsconflict; ze zijn een poging om het ambt van premier te delegitimeren en zijn mandaat te ondermijnen.

Bovendien hult de president zijn retoriek in de schijn van het verdedigen van de apolitieke aard van de diensten. "Het gebruiken van de geheime diensten voor kortstondige roem op sociale media is buitengewoon onverantwoordelijk", buldert Nawrocki, zelfs terwijl hij zelf het geschil over de toegang tot informatie meeneemt naar het X-platform, waar hij een opname publiceert waarin hij zijn woorden over de "premier van een wetteloze regering" herhaalt. De tegenstrijdigheid kan nauwelijks duidelijker zijn.

In een stijl die eerder doet denken aan socialemediataal dan aan de evenwichtige toon van een staatsverklaring, geeft Nawrocki de premier de les: "Om premier te zijn, is het niet genoeg om op Facebook te posten. Je moet ook weten hoe je moet regeren." Deze opmerking is niet alleen opvallend vanwege de neerbuigende toon, maar ook vanwege het feit dat de president deze uitspreekt op precies het socialemediaplatform dat hij bekritiseert.

Het meest verontrustende is echter hoe de president nationale veiligheidskwesties instrumentaliseert. In een tijd waarin – zoals hij zelf benadrukt – er een oorlog woedt aan de oostgrens, heeft hij ervoor gekozen om een conflict over procedures en communicatie te integreren in de logica van een publieke aanval. Als er werkelijk een probleem is met de informatiestroom tussen de regering en de president, moet dat worden opgelost via een werkproces, niet via een campagnetoespraak.

In een democratie kan de uitvoerende macht verspreid zijn en zijn spanningen vanzelfsprekend. Het publiekelijk bestempelen van de premier als leider van een "wetteloze regering" ondermijnt echter het vertrouwen in staatsinstellingen en stelt de waardigheid van het presidentschap gelijk aan de retoriek van een partijbijeenkomst. En daar moeten we niet mee instemmen – ongeacht onze politieke sympathieën.

Bron:   wiesci24.pl przez Cezary Nowak    język po Polsku

[Pieszyce]

"Premier van een wetteloze regering."

En dat zegt een usurpator, die zelf ook niet eens weet hoeveel wettige stemmen hij kreeg tijdens de vervalste verkiezingen.

Wat hij nu er allemaal uitgooit, is net de taal van een staatshoofd, maar de taal van een Hooligan, een straatvechter die we meestal een uitslovende patser noemen en een hoeder van straatmadeliefjes.  Tijd om de man duidelijk op zijn plaats te brengen.

Als hij staatsgeheimen te horen rijgt, is er niemand die kan garanderen dat die niet naar het oosten vertrekken, gezien zijn eerder uitspraken en sympathie voor het Kremlin.