De president op het oogstfeest, of hoe Andrzej Duda danste op de ondergelopen grond

[Pieszyce]

De president op het oogstfeest, of hoe Andrzej Duda danste op de ondergelopen grond

16 september 2024


Citaatfoto wiesci24.pl.   Drinken Duda, niet stoppen

Toen Zuid-Polen in het water verdronk, besloot Andrzej Duda te bewijzen dat empathie en plicht jegens burgers voor hem ondergeschikt waren. Hoe kon hij tenslotte weigeren het presidentiële oogstfeest in Warschau te vieren? Met muziek, dans en weelderige tafels vierde onze 'leider' het feest terwijl duizenden mensen vochten om te overleven in ondergelopen huizen.

Het lijkt erop dat voor Duda de problemen van gewone burgers slechts verre beelden zijn die met één druk op de afstandsbediening op tv kunnen worden gezet. Toen het water de huizen van mensen wegnam, pelde Duda gretig maïs en lachte om foto's, alsof de tragedie de inwoners van een exotisch land trof, en niet zijn eigen thuisland.

Dit is een klassiek voorbeeld van het ontlopen van verantwoordelijkheid – een mechanisme dat onze president tot in de perfectie beheerst. In plaats van overhaast in actie te komen, in plaats van crisisteams te organiseren, koos hij voor een aangenamer alternatief: plezier en feest. Je kunt je alleen maar afvragen of hij zelfs maar een moment heeft geprobeerd zich de tragedie voor te stellen van die mensen wier huizen door het water werden verwoest en hun bezittingen werden weggenomen. Of misschien kwam het helemaal niet bij hem op, omdat er geen water is in het presidentiële paleis?

Wat het meest opvalt is het totale gebrek aan gevoeligheid voor de situatie. In zijn rol zou president Duda een toonbeeld van solidariteit en steun moeten zijn, maar in plaats daarvan geeft hij een signaal af: "Je kunt het alleen aan, ik heb mijn eigen oogstfeest." Tegelijkertijd liet hij zien dat in de hiërarchie van belangrijkheid een gewone burger ver achterloopt op het welzijn van de politieke elite.

Duda lijkt te functioneren in een aparte wereld waar de problemen van de werkelijkheid ver weg en onbelangrijk zijn. En als we zijn trouwe partij – PiS – en haar leiders eraan toevoegen, voor wie menselijke tragedies eenvoudigweg politieke stops zijn, wordt de situatie duidelijk. Zoals het oude gezegde luidt: "Het huwelijk van de macht, de roep van het volk." Kaczyński en Ziobro wrijven zich waarschijnlijk in de handen, want toen Andrzej Duda in de schijnwerpers en onder applaus van de menigte lokale specialiteiten zat te eten, kon je gemakkelijk missen dat het land aan het zinken was.

Duda's presidentschap heeft lange tijd op theater geleken. Als er iets specifieks gedaan moet worden, verdwijnt hij of organiseert hij nog meer pseudo-evenementen. Overstroming? Dit is immers de perfecte gelegenheid om weer overal te zijn, alleen niet daar waar je eigenlijk nodig bent. Toen Zuid-Polen vocht om te overleven, besloot Andrzej Duda strategisch te ontspannen in de hoofdstad - omdat er tijdens het presidentiële oogstfeest niets ergs gebeurt.

Uiteindelijk zal het water wegvloeien, zullen de media de tragedie vergeten, en zal het presidentiële oogstfeest voor altijd op de kalender gemarkeerd blijven als een van de vele "belangrijke" gebeurtenissen die de aandacht effectief hebben afgeleid van wat er werkelijk over de hoogste autoriteiten in het land zou moeten gaan. het land.

Dit is het ware gezicht van de 'president': het water stijgt en hij danst.

Bron: wiesci24.pl      język po Polsku