Een triest einde voor de president, niemand wil Duda

[Pieszyce]

Een triest einde voor de president, niemand wil Duda 
Zelfs hij moest het toegeven

25 september 2024

Als Andrzej Duda aankondigt dat hij na het einde van zijn presidentschap geen internationale carrière plant, vragen velen zich af: is hij überhaupt ergens op voorbereid? Met het einde van zijn ambtstermijn in 2025 lijkt de president volkomen verloren, alsof de wereld hem voor een uitdaging stelt waarop hij geen antwoord kan vinden.

"Ik organiseer niets voor mezelf na het presidentschap", zegt Duda, wat misschien wel een van zijn eerlijkere uitspraken is. Want wat zou hij organiseren? Een internationale carrière waar zelfs niemand in zijn omgeving over spreekt omdat hij geen competenties heeft? Misschien moet iemand aan Duda uitleggen dat je, om over een dergelijke richting na te denken, eerst iets meer moet laten zien dan alleen maar Engels spreken of een passieve waarnemer zijn van gebeurtenissen op het gebied van de internationale politiek. Duda heeft zich waarschijnlijk al gerealiseerd dat er geen spoor van zijn naam meer zal zijn in de wereld van de diplomatie. De wereld heeft interessantere opties dan het aannemen van een voormalige president wiens grootste prestatie het gehoorzaam knikken naar Nowogrodzka was.

Toen hem werd gevraagd naar een internationale carrière, antwoordde de president ironisch dat hij geen plannen had, want "ik denk niet dat er enige informatie is over mijn internationale carrière." En dit is waarschijnlijk het grootste eufemisme van zijn termijn. Ja, je kunt het niet horen, omdat niemand het serieus neemt. De politieke leegte die Duda achterlaat is zo overweldigend dat zijn toekomst wellicht bestaat uit het focussen op zijn hobby, want van politiek is na het einde van zijn presidentschap waarschijnlijk geen sprake meer.

En die eeuwige glimlach als er vragen worden gesteld over zijn toekomstplannen – als een wanhoopsdaad, alsof hij wist dat hij niets nieuws kon creëren. Dromen van een 'presidentiële partij'? De president lacht, maar achter dit gelach schuilt een trieste waarheid: hij weet niet eens wat het betekent om echte politiek te bedrijven. Hij was slechts een stuk op een schaakbord dat werd bestuurd door grotere spelers, en nu weet niemand waar hij hem moet plaatsen.

"Als Polen nog uitdagingen voor mij heeft, zal ik proberen die te beantwoorden", zegt Duda. Maar misschien is het de moeite waard om hem eraan te herinneren dat hij de afgelopen jaren niet eens heeft geprobeerd te reageren op de echte problemen van Polen. Kan de gedachteloze ondertekening van wetten onder druk van PiS, die de onafhankelijkheid van de rechtbanken vernietigden en de rechtsstaat verzwakten, als een uitdaging worden beschouwd? Of vindt hij het misschien een uitdaging om rustig in het presidentiële paleis te zitten terwijl de echte beslissingen elders worden genomen?

Andrzej Duda probeert het historische erfgoed te behouden. Wat er na zijn presidentschap feitelijk zal overblijven, is een leegte en een geschiedenis van gemiste kansen, het passief observeren van crises en het zijn van een instrument in de handen van anderen.

Bron:  wiesci24.pl     język po Polsku