Ziemkiewicz en zijn propaganda. Hoe PiS angst aanjaagt met noodtoestand

[Pieszyce]

Ziemkiewicz en zijn propaganda. Hoe PiS angst aanjaagt met noodtoestand

Cezary Nowak
6 april 2025

Rafał A. Ziemkiewicz in zijn tekst "Overweegt Tusk de invoering van de noodtoestand?" serveert ons een klassieke dosis politieke propaganda die erop gericht is Donald Tusk en de Burger Coalitie-regering in diskrediet te brengen en tegelijkertijd de angst van PiS-kiezers aan te wakkeren. De tekst staat vol met insinuaties, manipulaties en bevooroordeelde gegevens die de lezer ervan moeten overtuigen dat Tusk een aanval op de democratie plant. Laten we dit eens nader bekijken, want wat Ziemkiewicz als 'analyse' presenteert, is in feite goed toegesneden propaganda.

Ziemkiewicz begint met de suggestie dat Tusk de noodtoestand kan invoeren om de presidentsverkiezingen te manipuleren: "Wat kunnen de autoriteiten doen als ze er niet in slagen om op enigerlei wijze de juiste uitkomst van de presidentsverkiezingen te 'organiseren'? De meest waarschijnlijke optie lijkt te zijn om de noodtoestand uit te roepen."

Dit is pure paniekzaaierij, waarvoor geen enkel bewijs is. Ziemkiewicz noemt geen specifieke overheidsmaatregelen die op dergelijke plannen zouden kunnen duiden. In plaats daarvan gebruikt hij de slogan 'noodtoestand', een term die in de Poolse politiek heftige emoties oproept en die wordt geassocieerd met een beperking van de vrijheid. Het is de moeite waard om te vermelden dat er eerder al soortgelijke verhalen op sociale media verschenen, bijvoorbeeld in berichten op X, waarin gebruikers speculeerden dat Tusk doelbewust onrust zaaide om de noodtoestand uit te roepen en de verkiezingen te annuleren. Dergelijke complottheorieën zijn echter slechts speculaties en Ziemkiewicz gebruikt ze om wantrouwen jegens de overheid aan te wakkeren.

Ziemkiewicz probeert vervolgens de populariteit van Tusk te ondermijnen door te schrijven: "Peilingen laten er geen twijfel over bestaan: slechts minder dan 10 procent van de Polen verklaart dat hun leven de afgelopen anderhalf jaar beter is geworden, en slechts een derde is tevreden met Donald Tusk als premier, terwijl meer dan de helft van de ondervraagden het tegenovergestelde antwoord geeft."

Deze gegevens klinken dramatisch, maar de auteur geeft geen bron voor deze peilingen, wat een typische propagandatruc is. Als hij geen specifiek onderzoek vermeldt, zijn zijn beweringen onmogelijk te verifiëren en zijn ze waarschijnlijk verzonnen of overdreven. Bovendien negeert Ziemkiewicz de context: het afgelopen anderhalf jaar was een tijd van wereldwijde crises, zoals inflatie of de gevolgen van de oorlog in Oekraïne, die niet alleen Polen maar heel Europa trof. Tusk de schuld geven van al onze problemen is intellectueel oneerlijk, vooral omdat de PiS, die acht jaar aan de macht was, een economie in chaos achterliet, met een recordschuld en inflatie.

Het meest absurde fragment is de suggestie dat Tusk zich met de campagne van Rafał Trzaskowski bemoeit omdat hij bang is om te verliezen: "Het feit dat Tusk besloot zijn persoonlijke populariteit op het spel te zetten bij de verkiezingen moet verrassend zijn."

Ziemkiewicz presenteert dit als een wanhoopspoging, maar de betrokkenheid van de premier bij de campagne van de kandidaat van zijn eigen partij is normaal in de politiek – PiS deed precies hetzelfde toen Jarosław Kaczyński Andrzej Duda steunde. Wat Ziemkiewicz Tusks 'baanbrekende beslissing' noemt, is in werkelijkheid gewoon een gewone politieke praktijk. De auteur probeert de lezers er echter van te overtuigen dat dit een bewijs is van de zwakte van de regering, wat perfect past bij het verhaal van de PiS over de 'val' van de Burgercoalitie.

De hele tekst van Ziemkiewicz is een klassiek voorbeeld van PiS-propaganda: gebrek aan bewijs, manipulatie van gegevens en het bang maken van kiezers met het idee van Tusks autoritaire bewind. De auteur analyseert niet, maar zaait paniek, ervan uitgaande dat de lezers zijn stellingen zonder nadenken zullen slikken. Dit is een typische tactiek van het Kaczyński-kamp: in plaats van inhoudelijke kritiek hebben we een festival van insinuaties en emotionele trucs. Ziemkiewicz had net zo goed kunnen schrijven dat Tusk een buitenaardse invasie plant – daar zou net zo goed bewijs voor zijn, namelijk helemaal geen.

Bron:  wiesci24.pl przez Cezary Nowak      język po Polsku